Ne vladaju svijetom vlade, nego mediji. Jer ako neko izjavu nekog predsjednika države ili vlade o nekom pitanju isječe i da u javnost samo jedan njen dio, smatrajuči ostale riječi prvih ljudi države nebitnim, onda je jasno čija je zadnja i ko je iznad koga.
Ako predsjednik neke države ili vlade ljubi ruku vjerskom poglavaru to takođe govori ko kome daje preimućstvo iznad sebe i ljudi koje predstavlja.
Br. 52/17 – 17. jul - 7525 (2017)
UBIJANјE SRPSKE DECE – NI GENOCID, NI ZLOČIN
Mnogi su očevidci borbe između srpske i muslimanske vojske u Srebrenici (Bosna i Hercegovina) u julu 1995. godine potvrdili, da su muslimani izginuli na bojnom polјu (u ratnom okršaju), što Civilizacija ne smatra zločinom, ili genocidom.
Uz poginule muslimanske vojnike i oficire u Srebrenici, Srbi nisu ubijali muslimansku decu, starce i žene – te je na videlu činjenica, da srpski vojnici nisu obavili zločin genocida nad muslimanima Bosne i Hercegovine (ne označavam ih imenom „Bosanci“, jer je pojam „Bosanci“ zavičajno srpsko ime, kao Hercegovac, Ličanin, Kordunaš, Dalmatinac, Banaćanin, Šumadinac, itd, itd). Od tog zavičajnog imena, članice EU i NATO, kao i Austrija u 19. stoleću, su nametnuli javnom mnjenju sveta, da je reč o nacionalnom imenu muslimana u Bosni i Hercegovini, Raškoj i Crnoj Gori.
Opširnije: Kako to da ubijanјe srbske djece nije ni zločin ni genocid?
Biskup Štrosmajer spada u red ličnosti koje su privlačile pažnju raznih spisatelja.
O njemu su oprobali svoja pera brojni istoričari, teolozi, političari, publicisti i novinari. Mnoštvo knjiga, studija, članaka, rasprava, eseja, priloga, prigodnih tekstova i izvora objavljenih o biskupu čini čitavu biblioteku.
Ta činjenica, van svake sumnje, dokazuje da je reč o značajnoj istorijskoj ličnosti koja je, kako za života tako i posle smrti ostavljala dubok trag.
Izlaganje profesora Nenada Kecmanovića na promociji Zbornika „Preispitivanje Srebrenice,“ u Beogradu, 10. jula 2017. (zbornik možete preuzeti klikom na prethodni link)
„Potreban je neformalan međunarodni sud sastavlјen od pravnika, političara, diplomata, naučnika, književnika, novinara...“
Taman pomislimo da je „slučaj Srebrenica“ poslije više od 20 godina i pod pritiskom sve novih dramatičnih događaja u svijetu i kod nas skrajnut na marginu istraživanja, a pojavi se neka nova aktuelizacija ove teme. Najnoviji pokušaji da se u Spskoj i Srbiji zakonom zabrani preispitivanje genocida u Srebrenici učinili su da zbornik radova, upravo pod naslovom Preispitivanje Srebrenice postane aktuelniji danas nego prošle i pretprošle godine, kada su sabrani tekstovi premijerno izloženi na dva tematska skupa u Medija centru u Beogradu.
Dajemo prikaz samo jednog dijela knjige Miomira Filipovića „Selo Radenkovič – lepota Mačve u Srbiji“ kao ilustraciju nečega što se danas zaobilazi čak i spominjati, pošto je na sceni izokretanje istorije, te su neke činjenice nepoželjne.
Četnici, popularni narodni naziv za „Jugoslavensku vojsku u otadžbini“ pod komandom generala Dragoljuba Mihajlovića, su mobilisali vojsku, jer su u stvari bili regularna vojska kraljevine Jugoslavije koja jeste kapitulirala, ali je i dalje imala vojsku koja nije htjela da prizna tu kapitulaciju, pa se vojska kao i svaka vojska nastavila ponašati kao vojska tj. nastavila je sprovoditi vojne poslove, te je stoga i mobilisala.
|
Ko je na mreži: 56 gostiju i nema prijavljenih članova
