Potkradanje i rasrbljavanje

O čemu se nerado govori povodom „Igmanskog marša“

Godinama gledamo kako iz Sarajeva, a i iz drugih dijelova Jugoslavije odlaze ljudi sve masovnije i masovnije na Igman podsjećajući se „Igmanskog marša“, kada su borci Narodnooslobodilačke vojske Jugoslavije (NOVJ), poznatiji kao „partizani“ učinili nadljudski poduhvat devetnaestosatnog neprekidnog marša na -30 stepeni.

Na okupljanju mogu da se vide i sadašnje zastave BiH što je bezsmisleno, jer je sadašnja BH zastava, kao i sva država, negacija cjelokupne borbe jugoslavenskih partizana za svoju državu i njeno oslobođenje. Kao što je ujedno i borba svih jugoslavenskih Srba da žive u jednoj državi. U trenutku napada na Kraljevinu Jugoslaviju, Bosna i Hercegovina nije ni postojala, Jugoslavija je bila podjeljena na banovine. Sadašnja BH zastava je simbol protivustavne secesije od Jugoslavije protiv izričite volje Srba, koji su sačinjavali ogromnu većinu partizanskih jedinica, o čemu je govorio i sam Tito:  

Pored ove provokativne bezsmislenosti, zaobilazi se reći da je marš krenuo na Savindan, dan Svetog Save što za ogromnu većinu partizanskog sastava nije bilo nebitno, jer je to dan slave nekim Srbima, a i svetac je. Sigurno su borci među sobom govorili da se kreće na Savindan. Uporno se plasiraju laži da su u patizanima bili samo bezbožnici, zato prilažem sliku sahrane jednom partizanu iako ovo nije tema teksta.

Na okupljanjima obilježavanja „Igmanskog marša“ se nosaju slike Tita, što nije diskutabilno, pošto je on tada bio vrhovni komandant najveće i najjače gerilske vojske u drugom svjetskom ratu. Porazno je to što neće da se nose slike Konstantina Koče Popovića komandanta jedinice i političkog komesara Filipa Fiće Kljajića koji su zaslužniji za uspješnost marša, nego li Tito.

Zaobilazi se spominjati takođe i veoma važna činjenica da su na Velikom polju partizani odmarali u velikoj planinarskoj kući u zajedničkom štabu NOVJ-JVuO tj. partizansko-četničkom štabu, gdje su borci bili nahranjeni i ogrijali se, te nastavili marš. Prvi gerilski pokret u Evopi je bio pokret JVuO pod komandom Dragoljuba Draže Mihajlovića, ali je posustao. To što su poslije odustali od daljnje borbe za oslobađanje svoje države Jugoslavije, pa čak prešli i na stranu okupatora je druga priča. Za ovaj dio priče je bitno da na ovom našem zapadnodrinskom podneblju, nije postojao toliko izražen sukob između partizana i četnika, kakav je bio među Srbima istočno od Drine, i koji nam se i dan danas nameće. Zato se i izbjegava spominjati ovaj podatak sa Velikog polja. Srbska nesloga i konstantan međusrbski razdor svima odgovara, pa čak i nekim Srbima koji insistiraju na razločitostima među nama, a ne na sličnostima kojih je mnogo više.

Inače samo ime planine Igman sigurno vuče iz srbskog naslijeđa i izvorno je ime bilo „iguman“. Iguman je inače monah Srpske pravoslavne crkve koji upravlja manastirom. Obično se manastiri prave malo skrajnuto od glavnih puteva, duboko u prirodi. Sigurno je bio neki srbski manastir na toj planini po kojoj je ona dobila ime.

• Sledeći