Sve srpske golgote

ins

Pakao počinje u zoru

hr1IZMEĐU pet sati ujutro 4. avgusta i 18 sati 7. avgusta 1995, operacijom nazvanom “Oluja” i angažovanjem više od 150.000 ljudi, hrvatska vojska zaposeda teritoriju takozvane Republike Srpske Krajine i okupira je. Na taj način likvidira, za nešto više od 80 časova, secesionističku državicu rođenu 1991. u pobuni srpskog stanovništva protiv nacionalističke vlade iz Zagreba. U isto vreme čisti ovu teritoriju od celokupnog stanovništva koje, u beskrajnim kolonama, napušta kuće i svu imovinu da bi se domoglo Bosne i Srbije. Kretanje izbeglica, kojih ima, kako se računa, 200.000-300.000, traje desetak dana.

Šta se dogodilo sa izbeglicama, Krajinom, oslobođenom ili ponovo okupiranom od Hrvata, nije više toliko zanimalo zapadne novinske redakcije i radio-televizijske studije. Stranice koje slede popunjavaju ovu prazninu.

Prvo Srbe istrebiti

JUZ pomoć ministra unutrašnjih poslova Andrije Artukovića i ministra pravosuđa i bogoštovlja Mirka Puka, poglavnik Pavelić je počeo ostvarivanje ustaškog programa, sačinjenog još u emigraciji. Ustaške vlasti odmah imenuju preke i pokretne sudove širom NDH - u Zagrebu, Karlovcu, Gospiću, Varaždinu, Tuzli, Banjaluci, Osijeku... Sudovi rade po hitnom postupku i uglavnom donose smrtne presude, koje se u roku od tri sata izvršavaju. Međutim, najčešće su ubijali bez ikakvog sudskog postupka, ne birajući pol ni uzrast žrtava. Novi poredak krojili su na osnovu zakonskih odredaba o rasnoj pripadnosti i Zakona o zaštiti arijevske krvi i časti hrvatskog naroda, koji se u suštini nisu razlikovali od rasističkih zakona Nemačkog rajha.

U nedavnoj presudi Međunarodnog suda pravde Vojska RS imenovana je kao mogući izvršilac genocida nad muslimanskim življem u Srebrenici. Uprkos tome što je Srbija oslobođena optužbi za saučesništvo u jednom, makar i lokalnom, genocidu koji se dogodio ili se nije dogodio u Srebrenici, među političkim zagovornicima svakojakih krivica koje se pripisuju Srbiji, vlada predubeđenje da se Srpski parlament mora prikloniti ideji o skupštinskoj Deklaraciji koja je ravna javnom izvinjenju što Srbija u vreme vladavine Slobodana Miloševića nije sprečila zločin u Srebrenici i što se nije, ni tad ni posle, potrudila da zadovolji sve potrebe Haškog tribunala hapšenjem i isporučivanjem svih optuženih koje Haški tribunal od Srbije potražuje.

Bosanska krajina u Drugom svetskom ratu

Bosanska Krajina je oblast koja se prostire od Une na zapadu do Vrbasa na istoku, i od Save na severu do Livanjskog i Duvanjskog polja u Hercegovini na jugu. Danas dve eparhije Srpske pravoslavne crkve pokrivaju ovu teritoriju, a to su Eparhija banjalučka i Eparhija bihaćko-petrovačka.
Po popisu iz 1931. godine, 13 srezova ove oblasti imalo je apsolutnu srpsku većinu (glamočki, petrovači, krupski, ključki, mrkonjićki, sanski, bosansko-novski, bosansko-dubički, bosansko-gradiški, prijedorski, banjalučki, kotor-varoški i prnjavorski), a samo je jedan srez imao muslimansku većinu. To je bio bihaćki. Uoči Drugog svetskog rata, ovde je živelo blizu 400.000 pravoslavnih duša.