Republike

Besani čistač Augijevih štala: Slobodan Jarčević - njegovim delima iz povjesti –

Ko je Slobodan Jarčević? On je književnik – povjesničar, redovni član Petrovske akademije nauka i umetnosti u Sankt Peterburgu, Republika Rusija. Ko je on, koga ocenih kao besanog čistača Augijevih štala? Nisam pogrešio – on je intelektualni kolos s Kupreške visoravni. Nema mira – ni noću, ni danju. Celi dan posvećuje svom stvaralaštvu. Kad se nađe u drušatvu, i u naboljim hotelima, ostaje kratko. Žuri za svoj pisaći sto.

Pored mnoštva povjesnih dela, pripovedaka, pesama i kritičkih osvrta, prepevao je na deseterac i najznačajnije pesme drevnih vremena: „Ilijadu“, „Odiseju“ i „Enejidu“! Shvatio je da se ova značajna dela svetske kulturne baštine, mogu samo na srpskom desetercu jasno razumeti i doživeti kao omiljena literatrua. Malo je poznato, da su brojni srpski književnici, u 19. i 20. stoleću, nastojali učiniti to isto. Taj gigantski korak pokušao je i Petar Petrović Njegoš, ali ga je rana smrt omela.

Slobodana Jarčevića ću pokušati predstaviti kao povjesničara – osloncem na sadržaje njegovih mnogobrojnih knjiga. Naravno, to je obavezno činiti s trenutnim stanjem savremene civilizacije, jer je on mnoge nakaznosti u njoj prepoznao i podvrgao osudi.

Čovek je na Planeti, majci Zemlji, tek milion godina, a na njoj se život ustoličio pre 4 milijarde godina. Što se tiče ljudske povjesti, ona je, kad se ima u vidu trajanje života, protekla samo u nekoliko minuta.

Kad počinje ljudski život? Nastao je nakon kvartarnih glacijacija gru-majmuna. Oni se evolutivno prilagođavaju na zatečene uslove (homo erektus – homo primogenius), a misao mu je proradila – zahvaljujući milijardama mozgovnih ćelija. Tako mu se upalila jedna sijalica, koja je omogućila civlizovanje. Dakle, nanašnja civilizacija je stihijna. Relativno brzo su stigli i jezici, a zatim i naroda (nacija). Narodi su odmah stvarali i države. Praktično, čovek je danas nepismen – živi kao i u praistoriji. Šta on zna danas o sebi i svojoj prošlosti? Čovek i o sebi samom zna ograničeno. Uglavnom, ne zna ko mu je bio čukundeda – zna ponešto do pradede. Sve prošle etape ljudskog postojanja su bile u nakaznoj civilizaciji. A povjest (istorija) počiva na podvalama – lažima. Sve stvari i pojave, imaju svoje dno – ali ljudska pokvarenost nema ni toga. A pokvarenost je odlika i država i naroda (nacija). Nije lako, pored sprovođenih obmana, lako zaviriti u stvarnost bliže i dalje ljudske prošlosti i odlika ljudskog bitisanja u okviru naroda i država. Tragajući za biti srpskog naroda u drevnim i srednjevekovnim vremenima, pa i u ovom najnovijem vremenu, Jarčević je mnogo toga, na pravi način, uočio. Naravno, u tome nije usamljen, ali i on se doticao svega sledećeg:

-          Prvo pismo je bilo srpsko („Vinčansko pismo“). Staro je – korišćeno 5.000 godina pre Nove ere. Nije moglo biti latinsko – jer se latinsko pismo rađalo tek u 6. stoleću pre Hrista. Nije moglo biti ni grčko – jer se grčko pismo rađalo tek u 8. stoleću pre Hrista. Oba ova jezika su stvarana na bazi srpskog pisma i uz korišćenje velikog broja srpskih reči.

-          Zaprepašćuje u Jarčevićevim knjigama i podatak o vremenu nastanka neslovenskih evropskih jezika, o čemu je napisao knjigu „I bogovi su govorili srpski“. U njoj su nepobitni podaci: italijanski je stvoren u 11. stoleću Nove ere; portugalski, španski i francuski u 12. stoleću; engleski početkom 16. stoleća; rumunsnki, mađarski, nemački i skandinavski jezici u 19. stoleću Nove ere – pre manje od 200 godina! Uz ove činjenice, zapadnoevropski narodi su nakrcali školske knjige o svojoj kulturi i svom nacionalnom blagu – a, eto, doskora nisu ni svoje jezike imali!

-          Jarčević uverljivo obrazlaže, da preci Srba nisu bili primitivan i nepismen narod do 9. stoleća posle Hrista, nego da su starosedeoci na Balkanu, u Podunavlju i na Sredozemnom moru! Srpski preci su u davna vremena, kao i današnji Srbi, imali svoja plemenska i zavičajna imena, te su poznati pod njima: Dalmatinci, Tačani, Dardanci, Peonci, Sarmati, Dačani, Iliri, Etrurci i Albanci – u Italiji, Rašani, Mikenci na Kritu, Anti, itd. A u ta davna vremena, bilo je i poznato i njihovo najstarije ime – Srbi. Ova činjenica se krije i danas, a svaka država koja bi ojačala u Srednjem veku, imala je osvajačke namere prema Srbima i srpskim zemljama. Tako su od Srba u Podunavlju i Karpatima stvoreni Rumuni i Moldavci, a jezik im je sklepan od 16. do 19. stoleća. Stvarajući im jezik, Nemci i Vatikan, nisu uspeli da se oslobode srpskih reči u navodnom romanskom jeziku Rumuna i Moldavaca, pa oni i danas koriste oko 25% čistih srpskih reči. U rumunskoj Transilvaniji je danas oko 2.000 Mađara, a u 18. stoleću su im preci bili čisti Srbi. Mađarizacija Srba je uspela – kao i rumunizacija.

-          Starosedelaštvo Srba na Balkanu, Podunavlju i zemljama oko Sredozemnog mora, Jarčević nalazi u mnoštvu povjesnih izdanja u zapadnoevropskim državama, a mnoga od njih nisu nikad prevedena na srpski jezik. A objavljivana su do 19. stoleća u evropskim prestonicama. I upućuje nas, da su Englezi u devetnaestom stoleću objavljivali povjesne mape i u njima su ubeležili, da je Srbija osnovana 490.godine posle Hrista i da joj je prestonica bila u Skadru. Njom su vladale tri dinastije pre Nemanjića – oko 700 godina. A granice te Srbije su bile od Crnog mora do iza Koruške u Sloveniji.

-          Ova skrivena istorija Srba na Helmu (Balkanu), Podunavlju i zemljama oko Sredozemnog mora je bila prisutna u naučnim knjigama zapadnoevropskih država u 19. stoleću, a početkom 20. stoleća je to uklonjeno. Zanimljivi su podaci u njima o Srbiji početkom 9. stoleća Nove ere. Tada su Nemci i Francuzi (zvani Francima, ili Fruzima), velikom vojskom, napali Srbiju, a pridružili su im se Grci i Bugari. Grci su okupirali današnju Makedoniju i veći deo današnje Albanije i i južne delove današnje Srbije, A Bugari ostalu Moravsku Srbiju i Semberiju do Brčkog u Bosni. Franci su uzeli Korušku, Sloveniju, Istru, severoistočnu obalu Jadrana, deo Like, Kordun, Baniju, Slavoniju i Srem do Beograda. Ispred Bugara, s delom vojske i naroda, pobegne plemić iz Kučeva kod Negotina, Borna. Preda se Francima u Sremu i oni ga postave za svog vazala na okupiranoj srpskoj zemlji oko Rijeke i Gorskog kotara. I taj Borna je unesen u knjige kao prvi hrvatski vladar – a rođen je u Istočnoj Srbiji! A uneseno je u knjige, da je rođen negde u Gorskom kotaru. Tako je Evropa suzila Srbiju, ali se ona pripremila za odbranu. Kralj Krepimir Oštrivojević je prikupio vojsku i potukao Franke (Fruze) u Sremu, pa su sremska brda proglašena Fruškom gorom. Srbi su Fruze potukli i kod Slavonskog Broda i u Istri 829. godine i uspostavili srpsku zapadnu granicu na ¾ Istre.

-          U Jarčevićevim knjigama su i drugi zanimljivi podaci. Tako i oni iz 10. stoleća Nove Ere. Tomislav je bio oblasni gospodar u Srbiji – negde od Rijeke do Karlovca. Imao je izvesnu samoupravu i pristao je, na predlog pape u Rimu, te je uveo ispovedanje vere na latinskom jeziku. Papa mu se zahvalio i prozvao ga, u pismu, kraljem – umesto knezom. To je iskorišćeno u povjesnoj nauci i unesen je u udžbenike kao vladar hrvatske države – mada je bio srpski oblasni gospodar. On je u udžbenicima bivše Jugoslavije označavan kao najmoćniji vladar „Hrvatske države“.

-          I još veće iznenađenje je u Jarčevićevim knjigama – Skadar nije bio samo prestonica Srbije posle raspada Rimske imperije, nego je na mestu današnjeg Skadra bio grad Troja. A čuveni Trojanski rat se desio u 13. stoleću pre Nove ere, kad Grci nisu bili ni na Balkanu, ni u Maloj Aziji, jer su tu stigli 500 godina posle Trojanskog rata. Znači, Grci nisu učesnici tog rata, te Heleni nisu mogli biti preci Grka. Jarčević je prepevao „Ilijadu“ na deseterac i tamo je istakao, da se oko Troje (Skadra) opisuje Skadarsko jezero – s mnogo jegulja, a kod maloazijske Troje, u Turskoj, nema ni jezera, ni reka. U „Ilijadi“ se opisuje i Bojana, i Drim, i Zeta i to tako, da se spominje i rukavac koji spaja (i danas) Drim i Bojanu. Opisane su i planine u Šumadiji i Šar planina, te se kaže, da je Troja zapadno od njih.

-          Jarčević je uneo u svoja dela i stare zapise o pohodu Srba do Indije – 1300 godina pre Nove ere. U Indiji su osnovali više država i tamo preneli pismenost i ostale kulturne tekovine. Kad je došlo vreme obračuna kineskih i indijskih naroda protiv Srba, ugašene su te srpske države u Indiji, a veliki broj Srba se povukao i naselio druge oblasti Azije i Evrope. Poveli su i Rome, koji su, uglavnom, bili s područja reke Mandove, koja protiče kroz grad Gou, zbog toga su ih Srbi, često, zvali Mandovima. Romi su mislili da je ova reč bila izgovarana njima za pogrdu – a, eto, to je ime reke u starom zavičaju Roma. Od ono Srba koji su ostali u Indiji, danas im je potomaka u Indiji – 100. miliona, ili 9% stanovništva Indije. Do ovog podatka o srpskim (slovenskim) potomcima u Indiji, došao je američki akademik i profesor na „Harvardu“, Anatolij Kljosov.

-          Zanimljivi su (a bruka su za zvanične povjesničare) podaci u knjigama katoličkog sveštenika Andrije Kačića Miošića – iz 18. stoleća. Andrija je poticao iz srpske srednjevekovne plemićke porodice. Napisao je, između ostalog, da je Miloš Obilić bio iz Bosne i u Kosovskom boju je bio u vojsci Vlatka Vukovića, na levom krilu. Pored ovog podatka, u Veneciji je sačuvana prepiska Tvrtka Kotromanića i jednog italijanskog plemića, u kojoj je Kotromanić naveo, da je njegov vitez ubio turskog sultana, Murata. Turci su ga ubili s deset srpskih vitezova. A upravo u Gornjem Ravnom na Kupresu, narod čuva uspomenu o jedanaest srpskih vitezova – poginulih u borbi protiv Turaka, čiji grobovi se još raspoznaju. U Veneciji je sačuvan i dokument, da je Vukašin Mrnjavčević, takođe, Bosanac – što navodi i Andrija Kačić Miošić. Njegov posed je bio u selu Malovanu, na Kupreškoj visoravni. Posle je Vukašin dobio posed u Hercegovini, a onda i u Makedoniji.

-          Andrija Kačić Miošić je zapisao, da je i predak Skenderbega iz Bosne. Drugih podataka nema o tome, ali je jedan katolički sveštenik s Kupresa (Džaja) napisao „naučnu knjigu“, da su na Kupreškoj visoravni živeli Šiptari do 18. stoleća. Ovo je putokaz – ako bi se otkrilo, da je Skenderbeg s Kupreške visoravni, Džajina knjiga bi „svedočila“, da je Skenderbeg iz šiptarske porodice, jer je živela tamo gde su boravili Šiptari u Srednjem veku.

-          Kupreška visoravan je zanimljiva, jer je kod tamošnjeg naroda sačuvano predanje o plemićima u srednjevekovnoj Srbiji – s prezimenom Malivuk. Mali grad tvrđava im je bila u Gornjem Ravnom. Kad su Turci osvojili Bosnu, uvažavali su Malivuke i oni nisu morali silaziti s konja – kada bi sretali Turčina. Nisu ga morali pozdravljati poklonom. Malivucima su Turci dozvoljavali da nose i oružje. To je trajalo sve do sredine 18. stoleća, kad su Turci posede Malivuka podelili novodošlim porodicama na Kuprešku visoravan. Od tada su Turci promenili i prezime Malivucima, te su ih upisali u knjige kao – Jarčeviće. O ovom podatku porodice Jarčević je našao dokumenta jedan profesor u Crnoj Gori i uneo ih je u knjigu. Pored ostalog, našao je da su Malivuci bili pisari i savetnici na svim dvorovima u Srbiji – od Nemanje do Uroša Nemanjića, a da se predak Jarčevića oženio i jednom sestrom cara Dušana Nemanjića.

-          Jarčević je izložio ruglu zvaničnu povjesnu (istorijsku) nauku i Srba, i Slovena, i evropskih naroda – uopšte. To je u njegovoj knjizi „Srbi pre biskupovog Adama“. Čudi se (s pravom), kako su najumniji slovenski akademici i doktori društvenih nauka prihvatili zapadnoevropsku i vatikansku podvalu – da su Sloveni bili nepismeni i nepokršteni do 9. stoleća Nove ere, a toliko je otkrivenih podataka o precima Slovena – tvorcima pisma i graditeljima civilizacije?

-          Izneo je istinu i o hrvatskom narodu i hrvatskoj državi. To je veštački narod s izmišljenom srednjevekovnom državom. Vatikan i zapadnoevropske države su pohrvatili Slovence u Zagrebu i okolini i pohrvatili sve Srbe koje su, prethodno, primoravali da iz pravoslavne vere pređu u rimokatoličku. Istovremeno su, u 19. stoleću, zabranili korišćenje slovenačkog jezika (tzv. kajkavski dijalekat), a tim novostvorenim Hrvatima su nametnuli srpski jezik – uz drsko uputstvo, da ga zovu hrvatskim jezikom, kako je i prijavljen u Ujedinjenim nacijama. Sve ovo je razobličeno u Jarčevićevim knjigama, čiji sadržaji ne privlače zvanične naučnike u srpskim zemljama – pa ni u slovenskim. To razobličavanje je učinjeno podacima iz austrijskog popisa stanovništva u 19. stoleću, po kojem u Vojvodini, Slavoniji, Baranji, Baniji, Lici, Kordunu i Dalmaciji nije upisan nijedan Hrvat. Tu su živeli samo Srbi katoličke i Srbi pravoslavne vere. A čak su i stanovnici Istre i Otoka – 1639. bili Srbi pravoslavne vere!

-          Rasrbljivanje nije završeno stvaranjem od Srba veštačke hrvatske nacije (naroda). Nakaradna civilizacija potekla u Evropi - još od Rimske imperije, uništavala je jezik srpskih (slovenskih) predaka i stvarala nove – veštačke jezike, kako sam prethodno naveo. No, taj zločin nije nestao ni u najnovije doba. Jarčević je prikupio podatke, da su od Srba stvoreni (pored Hrvata) i Rumuni, i Moldavci, i Mađari, Crnogorci, i Bošnjaci, i Makedonci... A među tim rasrbljenim glavešinama se mnogi ističu u stvaranju neprijateljstva prema preostalim Srbima – pravoslavne vere. U tom se ističu mislimanski prvaci – Cerić, u Bosni i Hercegovini i Zukorlić u Raškoj. Od rasrbljenih je u Crnoj Gori najviše otrova uputio protiv Srba Jevrem Brković, koji je osnovao i nesrpsku akademiju nauka, nazvavši je Dukljanskom akademijom. U ovoj necivilizacijskoj delatnosti, srpski jezik je registrovan u UN kao „hrvatski jezik“, a srpski jezik je proglašen još i „makedonskim“, „crnogorskim“, „bosanskim“. Ovo protivsrpstvo je beleženo i u strahovitom biološkom uništavanju Srba – od strane germanskih država u Prvom i Drugom svetskom ratu i uz sveevropsku i američko-tursku agresiju na Srbe pravoslavne vere - pri razbijanju Jugoslavije od 1990. do 1999. Takve zločine je obavljala i Turska, za koju je Jarčević pronašao podatke – da je ona bila (kao sila) učinak Vatikana, Francuza i Engleza u Srednjem veku. Evropa je, tako, stvorila Tursku – da ratuje protiv Srba, Bugara, Grka i Rusa. Sreća, u Turskoj su mnogi Srbi sačuvali predanje da nisu Turci – mada su islamizirani. Osnovali su svoju srpsku organizaciju u Turskoj i izračunali, da je u Turskoj 9.000.000 Srba – više nego u Srbiji.

Slobodanu Jarčeviću se mora odati priznanje za istrajno razobličavanje krivotvorene istorije o Srbima i ostalim slovenskim narodima. Bio je od 1992. do 1994. i ministar za inostrane poslove Republike Srpske Krajine. Zaslužuje i pohvalu što je, kao član Vlade RS Krajine, učestvuje u održavanju krajiških državnih organa u progonstvu, a vrednost te delatnosti se vidi i u današnjem saopštenju Vlade i Skupštine RS Krajine u progonstvu:

„REPUBLIKA SRPSKA KRAJINA
VLADA I SKUPŠTINA U PROGONSTVU
11.000 Beograd, Zmaj Jovina 15
Tel: 34-27-044, Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli.
 Br. 1765/15  14. februar 7523 (2015)

S A O P Š T E Nj E

HRVATSKA JE OKUPATOR SRPSKE ETNIČKE I ISTORIJSKE ZEMLjE

            Vlada i Skupština Republike Srpske Krajine u progonstvu su iznenađene odlukom predsednika Vlade Srbije, Aleksandra Vučića, da otputuje u Zagrebi i učestvuje u slavljeičkom proglašavanju novog predsednika Republike Hrvatske, gospođe Kolinde Grabar Kitarović. Uvereni smo, da bi međusobni odnosi Srbije i Hrvatske morali da se zasnivaju na obostranoj odluci o okončanju hrvatske okupacije Republike Srpske Krajine (Zone pod zaštitom UN), vraćanju prognanog srpskog naroda (čija brojka doseže cifru od 800.000), vraćanje pokretne i nepokretne imovine srpskim porodicama i otpočinjanju srpsko-hrvatskih razgovara u bivšoj federalnoj jedinici Hrvatskoj, da bi se postigao dogovor o ravnopravnoj saradnji dva državotvorna naroda – Srba i Hrvata. Naravno, ovakvom polaznom osnovom bi se uklonila neistina, da su Srbi samo nacionalna manjina u Hrvatskoj – a tu neistinu, nažalost, prihvataju i državnici u srpskim zemljama: Srbiji, Crnoj Gori i Republici Srpskoj. Srbi Krajine su imali državnost u Mađarskoj – od 1471. godine, u Austriji - od 1630, Mletačkoj Republici – od 1627, u Kraljevini Jugoslaviji – od 1918. i komunističkoj Jugoslaviji – od 1943. i 1945. S ovakvim istorijskim nasledstvom i srpskom kulturnom baštinom, Srbi su imali pravo (po Ustavu SFR Jugoslavije), da odlučuju o svojoj sudbini i sudbini svojih etničkih i istorijskih teritorija – na isti način kako su to odlučivali Hrvati o svojim etničkim i istorijskim teritorijama.

UN su podržale ovo pravo Srba Krajišnika i to je uneseno u Rezoluciju SB 743/1992, na osnovu koje je Republika Srpska Krajina stavljena pod zaštitu UN, uz odrednicu, da Srbi u RS Krajine neće koristiti hrvatsko zakonodavstvo. Mada su Srbi uživali zaštitu UN, Hrvatska je od 1990. do 1995. obavila genocid nad Srbima – progonom oko 800.000, ubistvima, zaplenom imovine i prevođenjem (prisulno) pravoslavnih Srba u rimokatoličku veru.

Poruka premijeru Aleksandru Vučiću je sledeća:

Gospodine premijeru,

Kao državnik u jednoj od srpskih zemalja, obavezni ste se u Zagrebu, u nedelju, 15. februara 7523 (2015), obratiti domaćinu, UN, drugim međunarodnim organizacijama i svetskoj javnosti – da je Hrvatska dužna okončati okupaciju Republike Srpske Krajine (Zone pod zaštitom UN) i prepustiti Srbima pravo na sopstveno odlučivanje o sebi i svojim državnim i etničkim teritorijama.

S obzirom da državni organi Republike Srbije ne sarađuju s Vladom i Skupštinom Republike Srpske Krajine, saopštenje je otvoreno.

Milorad Buha, premijer

Dipl. inž. Rajko Ležaić, predsednik Skupštine.

Zaključio bih – Slobodan Jarčević je istraživač visokog ranga. Reč je o naučniku prvog reda. I čovek je posebnog kova – kako bi se to reklo u našem narodu. Imao sam pravo, kad sam, pre nekoliko godina, izgovorio – da je čistač Augijević štala. Taj me je zaključak podstakao, da o njemu napišem pesmu – redovnom članu Petrovske akademija nauka i umetnosti u Sankt Peterburgu, književniku i istoričru. Evo te pesme:

BESANI ČISTAČ AUGIJEVIH ŠTALA

Solomonskog uma uvek čista

Lobista prava Srpske Krajine

Ozakonjena zlatnim slovima zaista

Borac za drev srpske istorije

Otvara vrata Medvedova, Putina...

Donosi na svet srpsku istinu

A u svesti hrvatska teološka olupina

Nastala na nožu Papinu

U bezumu da očuva doktrinu.

Judina deca i ako Srbi

Arče krv kosovskih bogatira

Raduju se „Srbima na vrbi“

Časno sve razbija njegova satira

Ekspert za srpsku istoriju

Vrstan istorik i u Sankt Peterburgu

Izuzetan u najvišem auditoriju

Ćoravost osuđuje, nudi istoriju drugu.

- U delima, lažnima izriče porugu -

PS: Ja, kao književnik, filozof-vizionar, mislim da o akademiku Slobodanu Jarčeviću treba da se napiše referat s naslovom: SLOBODAN JARČEVIĆ

Beograd, 14. februar 7523 (2015)

Aleksa Mrđen, književnik, filozof-vizionar

• Prethodni
• Sledeći