Istorijske ličnosti.

Mihajlo Mikašinović

1715. – 1774.

Bio je vjeran svom narodu i svom pozivu, pa je završio kao tragičar u helenskim vremenima, rekao je penzionirani sociolog Svetozar Livada na promociji knjige "Mihajlo barun Mikašinović od Zmijskog polja" autora Đure Zatezala. Knjiga je posvećena prvom Srbinu koji je u 18. vijeku postao austrijski general, ali je zbog ljubavi prema svom narodu, čija je prava štitio, bio ražalovan i ostavljen da umre u bijedi i samoći.

Mihajlo Mikašinović rođen je 1715. godine, a karijeru je ostvario u brojnim ratovima i sukobima: nakon bitaka u Češkoj, Italiji i Poljskoj 1745. postaje major i dobiva naslov baruna, uz oznaku "od Zmijskog polja". Godine 1756. postaje pukovnik i komandant Varaždinsko-đurđevačke regimente, a 1760. carica mu uručuje barunsku diplomu koja važi za njegove rođake i potomke. Generalmajor postaje 1763, a godinu dana kasnije preuzima upravu u Karlovačkom generalatu, da bi 1766. dobio čin kraljevskog maršal-lajtnanta (podmaršala).

Sve vrijeme pomaže gradnju crkava, uključujući i kapelu a kasnije saborni hram Sv. Nikolaja u Karlovcu, biva jedan od učesnika crkveno-narodnih sabora i pomaže svom narodu.

Zbog optužbi da pomaže pravoslavnim svećenicima koji se zalažu za srpske interese i da šuruje s Rusijom, Mikašinović je 1771. ražalovan, a umro je bolestan tri godine kasnije.

- Iz Mikašinovićeve biografije vidi se da je bio ranjen, da je tri godine proveo u zarobljeništvu u Magdeburgu, da je štitio svoj narod u svim domenama života, da je bio donator i ktitor, da je smirivao nerazborite pobune i rizične ustanke, da se suprotstavljao svojom hrabrošću i dostojanstvom unijaćenju i intrigama, i da na kraju pada kao žrtva spletki, umirući relativno mlad, prikraćen u svemu. To što je bio hvaljen, uzdizan i čašćen do titule baruna ništa mu nije pomoglo, jer je protiv sebe u određenim trenucima imao nadređene, predstavnike klera i carske savjetnike.

nastavaknastavaknastavaknastavaknastavaknastavaknastavaknastavaknastavaknastavaknastavaknastavaknastavaknastavaknastavaknastavaknastavakJavor, 1875.