Stevan Šupljikac
(Petrinja, 1786 – Pančevo, 27. decembar 1848.)
Austrijski general-major i prvi vojvoda Srpske Vojvodine. Rođen je u Petrinji u Austriji (današnja Hrvatska), a umro u Pančevu (Vojvodina, Austrija (danas Srbija).
Šupljikac potiče iz graničarske porodice.
U austrijsku vojsku je stupio 1805., a posle stvaranja Ilirskih provincija 1809., prešao je u francusku vojsku i bio ađutant maršala Marmonta. Godine 1812. učestvovao je sa 1 i 3. hrvatskim pukom (Regiment provisoires croates) u sastavu Francuske armije u pohodu na Rusiju. Tokom rata protiv Rusije (1812. godine), francuski car Napoleon I odlikovao ga je zbog osobite hrabrosti ordenom legije časti.
Ponovo je primljen u austrijsku vojsku 1814. godine. Služio je u Banatu i u Lici, kao komandanta Ogulinske regimente, a potom brigade pod vrhovnom komandom Jozefa Radeckog, gde je nagrađen velikim krstom gvozdene krune. Učestvovao je 1848. u borbama protiv italijanskih revolucionarnih snaga za vreme prvog italijanskog rata za ujedinjenje.
Na Majskoj skupštini Srba u Sremskim Karlovcima (1. maja 1848. godine), Stevan Šupljikac je proglašen za prvog vojvodu Srpske Vojvodine, u kom svojstvu je pristupio reorganizaciji jedinica za borbu protiv Mađara. Šestog oktobra je postao vrhovni vojni zapovednik srpskih narodnih odreda, ali je ubrzo (15. decembra) umro u Pančevu. Sahranjen je u Krušedolu.
