Vojislav Lubarda
(17. juni 1930, Rogatica)
Srpski književnik, romansijer, član Akademije nauka i umjetnosti Republike Srpske i član Senata Republike Srpske.
Rođen je 1930. u Rogatici. Srednju šumarsku školu i Filozofski fakulttet, odsjek književnost, je završio u Sarajevu. Njegov drugi roman „Ljuljaška“, je odmah po izdanju 1963. godine bio zabranjen u Sarajevu.
U Sarajevu je radio kao novinar, profesor, urednik lista za kulturu, i kao urednik redakcije za umjetnost i kulturu na Televiziji Sarajevo. Nakon što je objavio članak „Poslanica Maku Dizdaru“ u časopisu „Student“, izgubio je položaj urednika Redakcije za umjetnost i kulturu Televizije Sarajevo, a ubrzo je dobio i otkaz sa posla.
Nakon izdanja romana „Gordo posrtanje“, političke vlasti su mu zabranile rad u struci.[1] Zbog sadržaja romana „Gordo posrtanje“ je doživio politički progon u Sarajevu, koji je opisao u romanu „Svileni gajtan“. Tematika njegovih romana se bavila zločinima ustaša i muhadžera nad Srbima u Podrinju. Nakon što su mu političke vlasti zabranile rad u struci, iz Sarajeva se početkom 1975. seli u Beograd. Kao književnik se proslavio romanom „Preobraženje“, koji je izdao 1979. Dobitnik je NIN-ove nagrade za najbolji roman 1989. godine, za roman „Vaznesenje“.
- Bližnji svoj, (1962)
- Ljuljaška, (1963)
- Gordo posrtanje, (1970)
- Preobraženje, (1979) (1980) (1982) (1990)
- Pokajanje, (1987)
- Vaznesenje, (1989)
- Svileni gajtan,
- Anatema (+ 5 naslova),
- Tamni vilajet, (1994)
- Srpska bespuća: Književnopolitički ogledi
„Andrić je bio prvi na udaru povampirenog jednoumlja — nastojanja islamskih fundamentalista, čiji su se glavni nosioci nalazili u vrhovima partije i vlasti — da očiste SR Bosnu i Hercegovinu od svega što kvari takozvanu bosansku „samobitnost“ i pravo „starinaca“ (autohtonih starosjedelaca), muslimana, da sami upravljaju Bosnom i Hercegovinom. Počelo je to da se ostvaruje čuvenim manifestom Muhameda Filipovića „Bosanski duh u književnosti“, odakle potiče i rečenica koju ste citirali, pa se potom prenijelo i na sve druge društvene i duhovne oblike života. Program čišćenja SR Bosne i Hercegovine od Srba i svega što dodiruje Srbe i Srbiju nastavio je da ostvaruje pjesnik Mak Dizdar, sa desetak jurišnika, u specijalno pripremljenom dvobroju časopisa „Život“. Glavni smisao svih, uglavnom huškačkih tekstova u „Životu“, bio je da Srbi „kastriraju“ prelijepi b-h jezik i vrše duhovno, kulturno i svako drugo porobljavanje SR Bosne i Hercegovine.
To je vrijeme kad maspokovci podržavaju islamske fundamentaliste, a fundamentalisti maspokovce, kad dolazi do sprege braće Pozderac, Hasana Grapčanovića i Džemala Bijedića sa Brankom Mikulićem, kad Mikulić najednom izranja na površinu i dugo, godinama, drži u ruci ključ svih kretanja u SR Bosni i Hercegovini. Muslimanski fundamentalisti se tada, kao i za vrijeme Nezavisne Države Hrvatske, združuju sa hrvatskim klerikalcima i usklikuju o sebi da su najljepše „hrvatsko cvijeće“.
