Nikola Mašić
(Otočac, 28. novembar 1852. – Zagreb, 4. juna 1902)
Srpski slikar i počasni član Srpske kraljevske akademije, od 15. novembra1892. godine.Kratko je studirao trgovačku akademiju, a zatim od 1872. Likovnu akademiju u Beču i potom Likovnu akademiju u Minhenu. Od 1873. studirao je na drzavnoj školi crtanja u Gracu.
Od 1874. ponovo studira u Minhenu kod prof. Vagnera,Sajtza i Lindenšmida. Od 1878. do 1880. godine prekida studiranje zbog studijskog putovanja u Pariz i Napulj i 1883. završava studije u Minhenu.
U Zagrebu je od 1884. godine bio profesor crtanja, a od 1894. do smrti upravnik Štrosmajerove galerije.
Njagovo slikarstvo svrstava se u idilični akademizam a glavni motiv su prizori sa sela i studije običnih ljudi. Zajedno sa Josipom Vancašem napisao je knjigu o Đakovačkoj katedrali.
U početku je u duhu minhenske škole slikao mrtvu prirodu, žanr-prizore i portrete (Portret mlade djevojke, 1881), potom je svijetlim koloritom i preciznom tehnikom gradio idilične žanr-prizore u velikome formatu, u specifičnoj kombinaciji atelijerskog i plenerističkoga načina (Guščarica na Savi, 1881; Ljetna idila, oko 1883). Najvrjednija su mu djela studije i skice, rađene u prirodi. To su jedinstveno zahvaćeni krajolici i motivi iz seoskoga života Posavine i Like (sjenici, staje, dvorišta s ćurkama, guskama, konji na paši, interijeri seljačkih kuća) i likovi seljaka, nabačeni olovkom ili naznačeni s nekoliko poteza kista, svježi u tonu, a prožeti iskrenim osjećajem za prirodu. Iste osobine imaju krajolici i vedute iz Italije (Kuća na Capriju, 1886; Barke u Veneciji, 1894). Ilustrovao je knjige (Stolna crkva u Đakovu, 1900) i objavljivao stručne članke o slikarstvu. Potkraj života izgubio je vid.
 |
 |
