Vijekovima porobljavani, raseljavani i bezdušno uništavani “prekodrinski Srbi, austrijski Srbi, Raci, Prečani, bosanski Srbi, hrvatski Srbi, Hercegovci, Bosanci, Krajišnici,Semberci…..“ rađali su se živjeli i umirali pod tuđom čizmom, ali i sa neupitnom odrednicom da su i pored svih, svjesno ili nesvjesno datih naziva, bili i ostali Srbi.
Sudbina svih Srba kako u Srbiji, tako izvan Srbije vijekovima je bila vezana za ili Osmansko ili Austro-Ugarsko carstvo. Upravo je to i bila pokretačka snaga za stvaralaštvo, za uzdizanje iznad neprijatelja i dokaz da se duh i duša jednog naroda ne može ni porobiti, niti zarobiti.
Naš mali rod raštrkan od Drine ,pa do Јadranskog mora i isto tako na sjever, duboko u Mađarsku dali su mnoge poznate i priznate Srbe – stvaraoce u raznim žanrovima.
Zapadni Srbi bježeći od velikog osmanlijskog zla nalazili su utočište u manjem – austorugarskom zlu.
Vojna Krajina je bila tampon zona između dva carstva i za Srbe spas,utočište i prilika da Srbi svrstani u austro-ugarske Regimente pokažu svoj borilački duh i vještinu ratovanja, po tadašnjim shvatanjima za spas hrišćanske Evrope. Najbolji i najpriznatiji visoki oficiri bili su upravo Srbi iz Vojne Krajine. Optuživati ih da su, sa današnje tačke gledišta, bili izdajnici, vojska neprijateljske države ravno je totalnom nepoznavanju istorije i istorijskih okolnosti. Većina njih je bila svjesna svog porijekla i pripadnosti srpskoj naciji.
Takođe je poznato i da se ogroman broj Srba iz tadađnje Austro-Ugarske u 1.Svjetskom ratu dobrovoljno prijavio u vojsku Kraljevine Srbije, a isto tako na frontu Srbi iz austro-ugarskih jedinica polagali su oružje i prelazili na srpsku stranu.
I danas, kad Srba u Hrvatskoj skoro više i nema, kad su Srbi u Bosni i Hercegovini okupirani, poniženi i obespravljeni, sjetimo se naših starijih generacija koji su nam ostavili da se države i političke prilike mijenjaju,ali nacionalna svijest ostaje i ona je pokretač svih nas.