Manastir Vozuća
Manastir Svete Trojice u Vozućici, opština Zavidovići, podignut je u XIV veku, zadužbina je kralja Dragutina. Manastir je podignut podno planine Ozren, u dolini reke Krivaje, na levoj obali donjeg toka.
Imao je važnu ulogu u očuvanju pravoslavlja u ovim krajevima. Dokaz za to su srpska sela na levoj obali Krivaje, koja su se sačuvala sve do etničkog čišćenja 1995. godine. Pod turskim pretnjama monasi su napustili manastir krajem XVII veka. Preko 160 godina, manastir je bio pust. Tako dugo neodržavanje učinilo je da se gornji deo manastirske crkve do prozora srušio. Manastirska crkva je obnovljena 1859, a osvećena je na Duhove 1865. godine, kada je i posvećena Svetoj Trojici. Manastir je u HH veku dosta stradao. U Prvom svetskom ratu 1917. godine austrijski vojnici odneli su manastirsko zvono. Septembra 1941. godine vozućki NDH žandari su opljačkali crkvu. Februara 1942. godine muslimanska milicija je zapalila zgradu osnovne škole, drveni zvonik i 20 drvenih koliba na Crkvenoj luci. Posle Drugog svetskog rata manastir je obnovljen, dograđen mu je zvonik, koji je kasnije srušen zbog narušavanja autentičnosti. Godine 1970. manastir Vozuća je proglašen spomenikom kulture prve kategorije. Novi drveni zvonik je podignut 1989. godine a električna struja je uvedena 1991. godine. U ratu u BiH vojska muslimansko-hrvatske federacije 10. septembra 1995. godine okupirala je srpska sela u dolini reke Krivaje i južni deo planine Ozren. Stanovništvo je proterano, a manastir je ponovo opustošen. Zvonik je zapaljen a zvono odneseno. Crkva je spolja izrešetana mecima. Bakarni krov je skinut i odnet. Sveti presto je polomljen a unutrašnji zidovi su oštećeni i ispisani raznim grafitima, uglavnom muslimanskim imenima.
