Vlada RS Krajine Vam dostavlja dopis Slobodana Jarčevića o Goci Delčevu, vođi srpskog protivturskog ustanka 1903. godine, u Staroj Srbiji (Makedoniji). Dopis je upućen dnevnom listu „Politika“, 13. maja 2016, koji „Politika“ nije objavila. Zato, S. Jarčević upućuje ovaj dopis ostalim redakcijama i pojedincima, jer je činjenica o srpskoj narodnosti Goce Delčeva i stanovništva Stare Srbije (Makedonije) od izuzetne vrednosti.
S poštovanjem,
Branko Bibić, sekretar Vlade.
Slobodan Jarčević,
Član Udruženja književnika Srbije
Redovan član Petrovske akademije nauka i umetnosti u Sankt Peterburgu
11160 Beograd, Mirijevo, Radivoja Markovića 12/5
Tel. 3427-044; 064/80-777-06
DNEVNI LIST «POLITIKA»
11.103 Beograd, Makedonska 29.
Redakciji i rubrici „Među nama“
GOCE DELČEV JE SRBIN
Poštovana Redakcijo,
Goce Delčev je podigao srpski protivturski ustanak u Staroj Srbiji (Makedoniji), a zapadnoevropske sile su ga upućivale da taj ustanak prozove bugarskim, ili makedonskim – on je to odbio. Evo o tome deo iz moje knjige „Bivši Srbi Makedonci“, Izdavač „Miroslav“, Beograd, Goce Delčeva 15, tel. 297-0875, mirmi011@gmail.com:
„… Zanimljiv je podatak oko organizovanja ovog bugarskog komiteta. Srpsko ime se izbegava i nije nikakva mudrost shvatiti, da je to u skladu s navedenom odlukom Berlinskog kongresa (1878), da se uspostavi makedonska nesrpska država. Poznat je i stav Britanije – i ona je bila protiv vaskrsa srpske države u Makedoniji, te je računala s tim da je dobro produžavati tursku vlast – samo da se Srbija ne proširi na Makedoniju. Dobro je čuvati Tursku – ukoliko se teritorije Stare Srbije ne uključe u Bugarsku, ili ako ustanici ne obezbede autonomiju u Turskoj, sa stanovništvom bugarske, ili makedonske nacionalnosti. Srpske nacionalnosti u Makedoniji ne sme biti – ni pod kojim uslovima! Mora se priznati, da su Zapadnoevropljani pažljivo pratili zbivanja i da su lako zaključili, da je otpor stanovništva protiv pobugarivanja u Makedoniji energičan. A to su mogli da pročitaju i u pismima stanovnika Vardarske i Pirinejske Makedonije Berlinskom kongresu (1878), kad su u njima isticali – da su Srbi, a Bugari nikako. Zato je logično, da su Zapadnoevropljani odlučili ukloniti u revolucionarnoj organizaciji Makedonije bugarske oznake i zameniti ih makedonskim. Zato je posle tri godine (1896), BMORK preimenovan u Tajnu makedonsko-odrinsku revolucionarnu organizaciju (TMORO), a 1905, u Unutrašnju makedonsko-odrinsku revolucionarnu organizaciju (VMORO).
Ustanak protiv turske vlasti u Makedoniji je buknuo 1903. godine. Vođa mu je bio Goce Delčev – on se predstavljao, u početku, Bugarinom, a kasnije Makedoncem. Možda ga je ova odluka koštala života, jer su ga Turci likvidirali na početku ustanka. Svakako, to se moglo desiti i tako što je Turcima saopšteno mesto njegovog boravka. Moglo je to biti učinjeno od strane Bugara, ili, možda, Engleza – ako su u Londonu procenili, da ustanak neće uspeti, te je bolje da Turci zadrže Makedoniju pod okupacijom.
A koliko su Englezi bili neprijateljski naoštreni protiv Srba početkom 20. stoleća i u toku Prvog svetskog rata, otkrio je u britanskim arhivama dr Dragoljub Živojinović. Otkrio je, da je Britanija od 1914. godine činila sve na uništavanju Srba i srpske države – bez obzira što joj je Kraljevina Srbija bila saveznik! Nije bilo dnevnog lista u Britaniji koji nije najružnije pisao o Srbima. Od britanskih državnika i vojskovođa, nije bilo nijednoga koji je bio naklonjen Srbiji. Britanci su i u Prvom svetskom ratu činili sve da sačuvaju Austrougarsku Monarhiju, mada je ona bila u ratu protiv Britanije. Zato su na Solunskom ratištu radili protiv Srba. Zalagali su se da Italija zadrži posle rata Istru i Italiju, da se Rumuniji ustupi Banat, a da se Bugarskoj, pored Makedonije, daruju i srpske teritorije severno od Makedonije! Dr Živojinović je zavirio i u nešto stariju arhivu, pa je, sa zaprepašćenjem, čitao britansku dokumentaciju iz 1903. godine. I tad su Britanci zapisivali u dokumentima najružnije o Srbima. A to je objavljivala i britanska štampa. [1]
Samo ova činjenica nas upućuje na pretposatvku, da su Britanci strahovali od ustanka u Makedoniji, jer je mogao da se preobrazi u srpski ustanak – s obzirom da je samo mali deo Makedonaca bio asimilovan u Bugare, ili u planiranu naciju Makedonaca. To je moglo podstaći Britance, da se opredele za opstanak turske vlasti, jer je ustanak, ako bi uspeo, bio srpski. To je, znači, navelo Britance, da se potrude zadržati tursku okupaciju i, ako je to tačno, onda ne treba da se dvoumimo zašto je vođa ustanka (Goce Delčev) tako rano likvidiran…“
Slobodan Jarčević, svojeručno
Beograd, 13.maj 2016.