Govor Predsednika Vlade RSK u progonstvu Milorada Buhe, povodom Dana državnosti Republike Srpske Krajine, na sednici Skupštine RSK održane dana 16. decembra 2018. godine:
Poštovano Predsedništvo, uvaženi poslanici Republike Srpske Krajine u progonstvu, poštovani članovi Vlade Republike Srpske Krajine, dame i gospodo, dragi gosti.
Na sv. Nikolu 1991. godine u Kninu je Skupština Republike Srpske Krajine usvojila Ustav RSK, čime je završeno državno ustrojstvo novoformirane države srpskog naroda. Tako je 19. decembar postao Dan državnosti RSK.U državnu celinu priklјučene su autonomne oblasti Krajine, Zapadne Slavonije, Istočne Slavonije, Zapadnog Srema i Baranje.
Polazeći od istorijskog prava srpskog naroda, koji prozilazi iz geografskih, pravnih, duhovnih, društvenih, kulturoloških osobenosti i izvedenog ustavnog određenja konstitutivnosti i suverenosti srpskog naroda u Republici Hrvatskoj, srpski narod je Ustavom i odlukama novoformirane države, trasirao buduće odnose jugoslovenskog zajedništva.Poučen istorijskim činjenicama o zločinima, prinudnom pokatoličavanju srpskog stanovništva, svirepom proterivanju , Srbi su bili uplašeni od ponavlјanja stravičnog genocida iz Drugog svetskog rata.Srpski narod objedinio je etničke teritorije na kojima je živeo vekovima jer je zajedništvo bila osnova opstanka.
Ovom državotvornom činu krajiških Srba, prethodila je Odluka Hrvatskog sabora, kada je 25. decembra 1990. godine usvojen Ustav Republike Hrvatske , kojim su Hrvati jednostrano oduzeli Srbima suverenitet i konstitutivnost, proglašavajući Hrvatsku „nacionalnom državom hrvatskog naroda“. Na odluku Hrvatske od 21. februara 1991. da u njoj ne važe savezni, jugoslovenski zakoni, Srpske Autonomne oblasti , donele su egizistencijalno jedinu moguću odluku o izdvajanju iz Republike Hrvatske i formiranju jedinstvene etničke celine RSK.
Srbi kao suveren narod na prostoru avnojevske Hrvatske imali su svoje istorijsko utemelјenje u Vojnoj Krajini, prostoru pod Mletačkom vlašću,u kojoj su vijekovima imali nacionalna, vjerska, politička i druga prava. Srbi na prostoru Krajine nisu mogli biti agresori jer je to teritorija na kojoj su oni živeli kao autohton, suveren i konstitutivan narod sa dugom istorijskom tradicijom.
Republika Srpska Krajina, predstavlјala je politički, pravni i vojni odgovor na secesiju Hrvatske iz SFRJ.Razbijanje međunarodno priznate SFRJ deo je strateškog projekta zapadnih sila.Hrvati kao osvedočeni neprijatelјi srpskog naroda postali su batina u rukama velikih sila.Osmišlјena politika zločina, katoličenja, odmazde, progona, od strane Hrvata prihvaćena je revnosno. Srbi, ostavlјeni od tradicionalnih prijatelјa, obezboženi, zadojeni komunističkom dogmom, bratstvom i jedinstvom, samo božjom promišlјu vratili su se sebi i trezveno procenili globalističku prevaru.
Nažalost, Velike sile, na čelu sa SAD, Velikom Britanijom, Nemačkom, Vatikanom, pružile su podršku Hrvatskoj u ratu protiv Srba. Interesi moćnih bili su jači od činjenica koje su ukazivale suprotno. Srbi su na vlastitoj zemlјi proglašeni za agresore i teroriste i bez obzira što je RSK bila pod zaštitom OUN, tokom 1995. uslijedile su završne operacije u kojima je bila angažovana i američka avijacija i puna vojna i logistička podrška. Genocidna namera je u osnovi globalističkih planova i u ratnim dejstvima hrvatske države i armade prema Srbima, ne samo u Krajini već na svim prostorima na kojima žive.
Srpsko državno rukovodstvo predvođeno Slobodanom Miloševićem podleglo je pritiscima zapadnih globalističkih snaga, uskratilo je u odsudnim trenucima ekonomsku, finansijsku, političku, a na kraju i vojnu pomoć srpskom narodu u RSK. Na ruku srpskom rukovodstvu išlo je liderstvo pojedinih krajiških rukovodilaca, lična nedoraslost istorijskom trenutku, narcizam, provincijski idealizam koji je velikodušno podržavan spolјa.Često smo od krajiških lidera slušali kako ih beogradski lideri svađaju, podmeću im , čime podrivaju narodno zajedništvo i otuplјuju potrebu jedinstvenog delovanja.
Pored ovih nespornih činjenica, moramo danas svestrano sagledati poziciju Srbije i njenog rukovodstva koje je presudno uticalo na tragičnu sudbinu krajiškog naroda:
- umesto da srpsko pitanje rešava u celosti, beogradsko rukovodstvo prihvatilo je koncept pojedinačnog rešavanja spornih teritorija,
- nalog Beograda u toku 1994-1995 godine, da se ne stvori jedinstvena država i jedinstvena vojna komanda sa Republikom Srpskom, jer su obe države bile u ratu,
- politika kreni stani, kojom je uspostavlјena vojnua ravnoteža, umesto da Srbima stvori vojnu prednost,
- tajno povlačenje ili onemogućavanje upotrebe ubojnih borbenih sredstava –ratne tehnike, pre odsudnih bitaka sa hrvatskom vojskom 1995. godine,
- prikrivanje diplomatskih podataka o pravcima napada hrvatskih oružanih snaga, koje su prikuplјene nekoliko meseci pre hrvatskih akcija 1995. godine,
- bezbrojni tajni dogovori srpske i hrvatske strane,
- nametanje lažnog patriotizma lišenog realne osnove i potrebe,
- pasivan odnos političkog i vojnog rukovodstva Savezne Republike Jugoslavije, u toku hrvatsko- natovskih akcija suprotno odredbama Vensovog plana. Poznata je činjenica da je SRJ mogla intervenisati i politički a i vojnu u slučaju napada na prostore RSK. Bile je više napada na srpske enklave, ali vojnih dejstava od strane jugoslovenskih jedinica nije bilo. Istorija će, ubeđen sam negativno suditi o ovoj pasivnosti,
- disciplinovanje obezglavlјenih krajiških vojnika od strane Arkanovih formacija,
- prinudni razmeštaj proteranog krajiškog korpusa,
- sramna izjava Slobodana Miloševića pre odlaska u Hag, da je krajiška vojska kukavički napustila RSK.
- krivotvorenje broja ubijenih, proteranih / i danas se ne zna stvaran broj ubijenih, nestalih i proteranih /.Politička elita i danas jedva nagura broj proteran na 200.000, a svi su svesti stravičnog pogroma koji se kreće u rasponu od 500.000 do 800.000 proteranih.
Sve su ovo nesporne istorijske činjenice, kojima moramo dodati krvožednu hrvatsku poziciju, pokvarenu i nedobronamernu politiku velikih sila te pasivnu poziciju Rusije i prozapadnu politiku Jelcinove klike.
Srbi iz RSK ostavlјeni i napušteni od svih, u panici su čekali konačnu odluku koja će doći 1995. godine, kada je Hrvatska podržana od strane NATO snaga počinila jedan od najstravičnijih ratnih zločina genocida i etničkog čišćenja u Evropi posle Drugog sv. rata.
Celokupno domicilno stanovništvo Dalmacije, Like, Banije, Korduna, Zapadne Slavonije, proterano je, a njihova imovina je zapalјena, pokradena ili uništena. Na očigled sveta obavlјena je najprlјavija i najbrutalnija okupacija i ratni zločin genocida .
Muk i tišina zavladala je duhovnim bićem Srba Krajišnika. Strah, beznađe, nemaština, gubitak identiteta i dostojanstva pretvorio se u osećaj apsolutnog beznađa. Sve je to postalo činilac ličnog mentalnog i duhovnog stanja svakog Krajišnika.Suočeni sa vojnim i moralnim porazom, krajišnici su zanemeli, duboko u duši sabirali su činjenice i nemile događaje, uvereni u vlastitu nevinost i želјu svakog pojedinca do poslednje kapi krvi. Vojni poraz se i mogao nekako pravdati s obzirom na brojnost neprijatelјa, ali srce je nemilosrdno parala činjenica o ozdaji, gubitku vekovnih ognjišta, neslozi i odsustvu bratske ruke. Svesni činjenice, da je uz vojni poraz pala i sramna lјaga o kukavičkom napuštanju etničkih teritorija koje su Srbi vekovima sačuvali, danas, puni naboja i želјe da isprave učinjene greške, trezveno sagledavaju aktuelni trenutak, uvereni da je izgublјeno materijalno, samo zrno u sferi duhovnog bogastva koje je ostalo u Krajini. Svaki novi dan je nova borba za povratak i ispravlјanje istorijske nepravde koja je naneta krajiškoj populaciji.
Šta nam je dalјe činiti:
- zatražiti održavanje međunarodne mirovne konferencije o građanskom ratu u RH i RSK u cilјu pronalaženja pravednog mira i pravične naknade za svakog pojedinca oštećenog u ratu. Često sam u Skupštini Srbije zagovarao ovu opciju, jer je to najracionalnije i jedino pravedno rešenje. Nažalost, nema u srpskom rukovodastvu snaga da pokrenu ovakvu inicijativu i zatraže od nama bliskih i prijatelјskih država i naroda održavanje međ. konferencije. Svi ratovi, a posebno ratovi građanskog i verskog karaktera , kakav je bio ovaj rat, završavali su se konferencijama o miru i trajnom rešenju problema. Greše svetski moćnici , a posebno Hrvati, da su ovakvom prevarom završili posao,
- sabirati zdrave snage i usmeravati njihovu pažnju u pravcu iznalaženja najracionalnijeg rešenja i brzog povratka u Krajinu. Onemogućiti srpske podele i podmetanja jer smo skloni cepanjima i deobama,
- prikupiti relevantne podatke o tačnom broju ubijenih, povređenih, broju proteranih, vrednosti uništene imovine, i slično. Nestvarno izgleda podatak, da nemamo sređene podatke o ratu pre 25 godina, a imamo uredne podatke o rimskim i turskim ratovima.
- zatražiti od bliskih i prijatelјskih naroda međunarodnu podršku u razobličavanju globalističke prevare te osudu Hrvatske za učinjeni genocid: Po sistemu rada Jermena zatražiti političku osudu genocida nad Srbima, jer je sudska nadležnost preduđena stvar. Međunarodni sud u Hagu odbio je srpsku kontratužbu sa obrazloženjem, da nije bilo genocida nad Srbima u Hrvatskoj.
- razobličavati stratešku politiku globalista u satanizaciji Srba i pravoslavlјa itd.
Globalizam svakim novim danom tupi oštricu svoje ubojne snage i gubi primat u otvorenoj borbi sa novim svetskim pravednim i pravdolјubivim snagama. Globalisti su u našem slučaju mislili, da su proterivanjem rešili sve. Pogrešno, nesreća koja nas je zadesila, samo je u nama rodila dodatnu energiju i snagu koja nas nadahnjuje da istrajemo i na kraju da pobedimo nadmene, krvoloke srpstva i neprijatelјe srpskog naroda.
Hrvati moraju da znaju da je oteto i prokleto, pozivamo ih da se urazume. Zločinom su došli do svega materijalnog i duhovnog što je pripadalo nama. Moramo krenuti od narodne: ničija nije gorela do zore pa neće ni njihova. Pamet u glavu dojućerašnja braćo – jer u protivnom ne očekujte ništa dobro.
NEKA NAM ŽIVI REPUBLIKA SRPSKA KRAJINA
NEKA ŽIVI SRPSKI NAROD
DOGODINE U KRAJINI