Br. 28/17 – .29. I – 7525 (2017)
I SRBI TVORCI SVOG STRADANјA – XIV – SRPSKE ZEMLjE DATE HRVATSKOJ –
Vlada i Skupština Republike Srpske Krajine u progonstvu Vam skreću pažnju o strahovitom pokolјu Srba u Drugom svetskom ratu – što učiniše: Hrvati (katolici i muslimani), Nemci (i Austrijanci), Mađari, Šiptari i Bugari. To je obnovlјeni pokolј Srba, jer se takav desio i u Prvom svetskom ratu – što učiniše Austrougari, Nemci, Šiptari i Bugari. U svakom je pobijeno Srba više od jednog miliona. Uz to, Srbi su gubili istorijske zemalјe, od Srba su se stvarale nesrpske nacije, srpski jezik se označavao drugim imenima (makedonskim, hrvatskim, bošnjačkim, crnogorskim…), srpsko kulturno blago je proglašavano blagom drugih naroda, Srbi su prisilјavani da iz pravoslavne vere prelaze u katoličku i islamsku… Ove necivilizovane i genocidne mere nad Srbima su sprovedene odavno, a i u vreme razbijanja Jugoslavije od 1990. do 1999. godine. Sve je to programirano (stolećima) u kabinetima državnika Zapadne Evrope, Vatikana i Turske. Srpski državnici i srpski naučnici nisu bili svesni – da je reč o strategiji – od koje spomenute države nikad ne odustaju, te nije odgovarajuće postupano, da bi se to sprečilo ili, na neki način, izbeglo. Srbi su se branili kad je to bilo kasno, pa su sledili ogromni lјudski gubici, otimanje srpske zemlјe, uništavanje i prisvajanje srpske kulturne baštine, itd.
Srpski državnici i naučnici prošlog vremena nisu shvatali – da se protivsrpske mere pripremaju u toku mira, te su i sami (nesvesno) pomagali njihovo ostvarivanje. Tako su se pretvarali u tvorce sopstvenog stradanja. To srpsko državno i naučno slepilo zapanjuje. Traje i od 1945. godine do danas! Ne primećuju da je i Drugi svetski rat (1941-1945) korišćen da bi se izbrisali srpski (slovenski) tragovi iz drevnih vremena i ranog Srednjeg veka, te da bi odlike naših predaka ostale onakve kako su prikazane u službenoj povjesti (istoriji). A u ovoj društvenoj nauci su o Srbima (Slovenima) upisane izmišlјotine (u pogrdnom smislu). To su učinili državnici i naučnici germanskih i romanskih države, u saglasnosti s Vatikanom. Tako su uneli u naučne knjige da su preci Srba (Slovena) bili necivilizovani, varvari, nepismeni, nepokršteni… i da su ih, tek u 9. stoleću Nove ere, opismenili i pokrstili Grci i Zapadnoevroplјani! Dalјe, upisali su u školske i naučne knjige da Srbi (Sloveni) do 7. stoleća nisu živeli van područja ruskih reka Dnjepra, Dnjestra i Visle, čime su uklonili istinu da su preci svih današnjih Slovena bili u kamenom dobu stanovnici Balkana, Sredozemlјa i Panonije. I današnji srpski državnici i naučnici podržavaju ova krivotvorenja Zapada i Vatikana, čime uklanjaju činjenice da su preci Srba (Slovena) tvorci prve pismenosti na svetu, čije je pismo Vinčansko – pronađeno u Lepenskom viru i Vinči – na obalama Dunava – u današnjoj Srbiji. Takođe, uklanjaju i otkrića američkog akademika i profesora na Oksfordu, Anatolija Klјosova, koji je, na osnovu DNK, otkrio da su preci Srba (Slovena) živeli na Balkanu pre 12.000 godina.
Uz ovakve falsifikate, srpski državnici i naučnici su uklanjali srpsku kulturnu baštinu i o njoj se sve manje govorilo u naučnim i školskim knjigama. Tako se i srpska kulturna baština zapadno od Drine, uglavnom, pripisuje Hrvatima, pa i muslimanima. A Srbima muslimanima je darovano nacionalno ime Bosanci, stvoreno od reči Bosna – a Bosna je samo stari srpski zavičaj. Uz ove, opstaju i druge nesmotrenosti. I one iz dvadesetog stoleća. Među njima je i postupak srpskog državnika, vladara Kralјevine Juoslavije, kneza Pavla Karađorđevića. On je 1939. godine stvorio Banovinu Hrvatsku, koju je proglasio državom hrvatskog naroda u Jugoslaviji, a najbrojniji srpski narod nije imao u Jugoslaviji banovinu – koja bi obuhvatala zemlјe sa srpskom većinom. Takva nije osnovana, jer bi u tu Srbiju (pored drugih srpskih zemalјa) ušle i zemlјe: Srem, Slavonija, Banija, Kordun, Lika, Dalmacija i Dubrovnik. One su poklonjene Hrvatima. Tu protivsrpsku meru kneza Pavla Karađorđevića je pratila i druga. Sastoji se u tome što nije sprečio tajno naoružavanje hrvatskih vojnih obveznika na tim poklonjenim zemlјama. Hrvatski partijski funkcioneri, na čelu s Vlatkom Mačekom, predavali su oružje katoličkom sveštenstvu, koji su ga slagali u prostorijama katoličkih crkava. Pravili su i spiskove hrvatskih vojnih obveznika, koji su pozvani u hrvatske vojne jedinice 1941, kad su Nemci, Mađari, Bugari i Italijani napali Jugoslaviju. Ti hrvatski vojnici su napadali jugoslovenske vojne jedinice s leđa i nanosile im velike gubitke. Hrvatski vojnici su, po okupaciji Jugoslavije, biološki istreblјivali Srbe, Rome i Jevreje.
Kratkovidost srpskog državnika, kneza Pavla Karađorđevića, pa i njegovih srpskih saradnika, bila je u tome – što je on bio obavešten, da se Hrvati naoružavaju od 1939. do 1941. Ali je doneo naivnu odluku, nije to sprečio – da se ne bi uvredio hrvatski (navodno bratski) narod.
Očigledno – i Srbi su tvorci svoga stradanja!
Podatke o zločinima genocida nad pravoslavnim Srbima, krađi srpske kulturne baštine i prozivanjem Srba nesrbima, možete naći u knjigama istine – Izdavača „Miroslav“, Beograd, Goce Delčeva 15, tel. 297-0875, email- mirmi011@gmail.com, a posebno u delima Slobodana Jarčevića: „Bivši Srbi Bošnjaci – bogumila nje bilo“, „Gradišćanski Hrvati su Srbi“, „Hrvatska jezička bespuća“, „I od Istre do Drine Srbija“ „Gresi istoričara“, „Oluje protiv Srba“, „Zapad i rusko-srpski odnosi“, „Ilijada“ i „Odiseja“ na desetercu… itd.
Na ovom i drugim sličnim primerima se vidi da srpski državnici i naučnici sve tri veroispovesti još nisu sposobni učiniti odlučujuće korake za onemogućavanje dalјeg odvajanja jednih Srba od drugih (prema religioznoj pripadnosti), jer još nisu (kako to narod mudro uočava) – prohodali.
S poštovanjem,
Milorad Buha, predsednik Vlade
Br. 29/17 – 30. I – 7525 (2017)
I SRBI TVORCI SVOG STRADANјA – XV – BOGUMILA NIJE BILO –
Vlada i Skupština Republike Srpske Krajine u progonstvu Vam skreću pažnju o strahovitom pokolјu Srba u Drugom svetskom ratu – što učiniše: Hrvati (katolici i muslimani), Nemci (i Austrijanci), Mađari, Šiptari i Bugari. To je obnovlјeni pokolј Srba, jer se takav desio i u Prvom svetskom ratu – što učiniše Austrougari, Nemci, Šiptari i Bugari. U svakom je pobijeno Srba više od jednog miliona. Uz to, Srbi su gubili istorijske zemalјe, od Srba su se stvarale nesrpske nacije, srpski jezik se označavao drugim imenima (makedonskim, hrvatskim, bošnjačkim, crnogorskim…), srpsko kulturno blago je proglašavano blagom drugih naroda, Srbi su prisilјavani da iz pravoslavne vere prelaze u katoličku i islamsku… Ove necivilizovane i genocidne mere nad Srbima su sprovedene odavno, a i u vreme razbijanja Jugoslavije od 1990. do 1999. godine. Sve je to programirano (stolećima) u kabinetima državnika Zapadne Evrope, Vatikana i Turske. Srpski državnici i srpski naučnici nisu bili svesni – da je reč o strategiji – od koje spomenute države nikad ne odustaju, te nije odgovarajuće postupano, da bi se to sprečilo ili, na neki način, izbeglo. Srbi su se branili kad je to bilo kasno, pa su sledili ogromni lјudski gubici, otimanje srpske zemlјe, uništavanje i prisvajanje srpske kulturne baštine, itd.
Srpski državnici i naučnici prošlog vremena nisu shvatali – da se protivsrpske mere pripremaju u toku mira, te su i sami (nesvesno) pomagali njihovo ostvarivanje. Tako su se pretvarali u tvorce sopstvenog stradanja. To srpsko državno i naučno slepilo zapanjuje. Traje i od 1945. godine do danas! Ne primećuju da je i Drugi svetski rat (1941-1945) korišćen da bi se izbrisali srpski (slovenski) tragovi iz drevnih vremena i ranog Srednjeg veka, te da bi odlike naših predaka ostale onakve kako su prikazane u službenoj povjesti (istoriji). A u ovoj društvenoj nauci su o Srbima (Slovenima) upisane izmišlјotine (u pogrdnom smislu). To su učinili državnici i naučnici germanskih i romanskih države, u saglasnosti s Vatikanom. Tako su uneli u naučne knjige da su preci Srba (Slovena) bili necivilizovani, varvari, nepismeni, nepokršteni… i da su ih, tek u 9. stoleću Nove ere, opismenili i pokrstili Grci i Zapadnoevroplјani! Dalјe, upisali su u školske i naučne knjige da Srbi (Sloveni) do 7. stoleća nisu živeli van područja ruskih reka Dnjepra, Dnjestra i Visle, čime su uklonili istinu da su preci svih današnjih Slovena bili u kamenom dobu stanovnici Balkana, Sredozemlјa i Panonije. I današnji srpski državnici i naučnici podržavaju ova krivotvorenja Zapada i Vatikana, čime uklanjaju činjenice da su preci Srba (Slovena) tvorci prve pismenosti na svetu, čije je pismo Vinčansko – pronađeno u Lepenskom viru i Vinči – na obalama Dunava – u današnjoj Srbiji. Takođe, uklanjaju i otkrića američkog akademika i profesora na Oksfordu, Anatolija Klјosova, koji je, na osnovu DNK, otkrio da su preci Srba (Slovena) živeli na Balkanu pre 12.000 godina.
Uz ovakve falsifikate, srpski državnici i naučnici su uklanjali srpsku kulturnu baštinu i o njoj se sve manje govorilo u naučnim i školskim knjigama. Tako se i srpska kulturna baština zapadno od Drine, uglavnom, pripisuje Hrvatima, pa i muslimanima. A Srbima muslimanima je darovano nacionalno ime Bosanci, stvoreno od reči Bosna – a Bosna je samo stari srpski zavičaj. Uz ove, opstaju i druge nesmotrenosti. U povjesnu (istorijsku) društvenu nauku je unesena i podvala, da su u Bosni i Hercegovini u Srednjem veku živeli vernici nehrišćanske bogumilske veroispovesti, koji (navodno) nisu bili Srbi, a čiji su potomci, današnji Srbi muslimani, koje državnici i naučnici srpskih zemalјa zovu – NESRPSKIM BOSANCIMA. Na sramotu povjesne (istorijske) nauke u obe Jugoslavije, desetine visokoobrazovanih su magistrirali i doktorirali s temom o srednjevekovnim bogumilima u Bosni, a njih uopšte nije bilo.
Ovih dana je veštačko jezero Jablanica na Neretvi nižeg vodostaja, te su se pojavili srednjevekovni nadgrobni spomenici – stećci, koji su bili preplavlјeni jezerskom vodom. Kad su stećci potapani (s izvrsnim urezanim ukrasima i znacima iz srpske predhrišćanske veroispovesti), srpski državnici i naučnici, nisu ništa preduzeli da se oni ne potapaju, nego da se iznesu s područja budućeg veštačkog jezera. Slučaj sadašnjeg spasavanja ovih srpskih nadgrobnih spomenika, treba iskoristiti i ne dozvoliti – da se stećci proglašavaju spomenicima nesrpskog i nehrišćanskog stanovništva srednjevekovne Bosne, koje, navodni, predstavlјa pretke današnjim nesrpskim Bosancima. Jer, bogumila u srednjevekovnoj Bosni, (koja je bila samo administrativna celina u Srbiji), nije bilo. Katolici su pravoslavne vernike zvali pogrdnim imenima: šizmaticima, kudugerima, katarima, paterenima, pa i bogumilima. U takvim prilikama, pravoslavni su katolike nazivali, takođe, bogumilima, a to je zapisano i u jednoj odredbi Dušanovog zakonika. Da bogumila nije bilo u Srednjem veku na srpskoj zemlјi, dokazao je i srpski akademik Miodrag M. Petrović, ali njegove knjige o tome ne uzimaju u obzir srpski državnici i srpske naučne ustanove. Jedna od njegovih studija o izmišlјenim bogumilima je: “Kudugeri-bogomili u vizantijskim i srpskim izvorima i ‘Crkva bosanska’“, Izdavač Manastir Svetog Arhiđakona Stefana u Slancima kod Beograda – metoh Manastira Hilandara, 2000, str. 4-5. O nepostojanju bogumila u Bosni tvrdi u knjizi: „Bivši Srbi Bošnjaci – bogumila nije bilo“ i Slobodan Jarčević. Na svu žalost, državnici i naučnici u Beogradu, Novom Sadu, Podgorici i Banjoj Luci se ne osvrću na ovo značajno naučno delo, mada su svi o njemu bili obavešteni. Ni javna glasila u srpskim državama ne objavlјuju članke o njenom sadržaju.
Zanimlјiv podatak o bogumilima u zvaničnoj istoriji je tvrdnja, da su bogumili odbijali da služe vojsku, nisu uzimali oružje u ruke i nisu ubijali i ranjavali druge lјude. U istoj toj zvaničnoj istoriji piše da je Nemanja potukao bogumilsku vojsku – koja je brojala 30.000 vojnika!!! Šta sad? I jedno i drugo su u naučnim i školskim knjigama u srpskim zemlјama!!!
Još jedna nemogućnost opstaje u zvaničnoj istoriji – Srbi ne uče, da su papa i zapadnoevropske države napale Srbiju krstaškom vojskom 1202. godine i okupirali srpski Zadar i srpsko Primorje – do Istre, te ga ustupili Mlecima. Posle su krstaši napali (1204) i drugu pravoslavnu državu, Romejsko carstvo, okupirali mu polovinu teritorije i glavni grad – Carigrad. U izveštajima o napadu na Zadar, latinski izveštači su zapisali kako se bogumili žestoko brane na zidinama i kapijama Zadra. I to je opet nešto što ne bi smelo biti vezano za naučni sadržaj! Jer, posle će se na latinskom pisati, da bogumili ne ratuju, ne uzimaju oružje u ruke, a u Zadru se, eto, junački bore i u rukama su im sablјe, topuzi, koplјa i strele.
Ako neko ne može da poveruje u sve ovo, pružamo mu o tome tekst iz Hrvatske enciklopedije, gde će se videti da su Zadrani bili pravoslavne vere i u 14. stoleću, a ne bogumili:
„Zadar je s nekim otocima i severoistočnom obalom Jadrana bio u Srbiji do početka 13. stoleća. I tada, papa Inoćentije Treći pokreće četvrti krstaški rat za ‘oslobođenje svete zemlјe’, u kojem strada Zadar. Godine 1202, evropsko plemstvo, s celokupnom vojnom silom, stiže u Veneciju, odakle je trebalo da se, mletačkim brodovima, prebace u Palestinu. Pošto, navodno, nisu imali da plate Mlecima prevoz, na poziv mletačkog dužda, udaraju na Zadar. Nesumnjivo je Zadar 1202. godine teško strdao i zbog veze s bogumilima. Zadrani su, u poslednjoj borbi na zidinama, istakli krstove, da uvere krstaše, da nisu bogumili, koji odbacuju krst. Toma Arhiđakon smatra pad Zadra božijom kaznom, ‘jer su se žitelјi njegovi odvratili od rimske crkve i prionuli uz jeretike’. Iako je Zadar razoren i osvojen od krstaša i pripojen Mletačkoj Republici, u gradu se i dalјe beleži postojanje jeretika. 1234. godine je zadarski nadbiskup Ivan, u prisustvu brojnih sveštenika, pročitao optužbe protiv biskupa Treguana, koji je izopšten kao falsfikator papske bule i zaštitnik jeretika (latinski: fautor hereticorum).
Zabeleženo je da su franjevce, koji su u Zadar došli s cilјem pokrštavanja jeretika, 1308. godine, fizički napali tamošnji sveštenici i učenici“[1]
Ovakve činjenice ne koriste srpski državnici i naučnici i onda će se, bez prepreke, deo Srba muslimana nagovoriti da nisu Srbi i lako će prihvatiti podsticaj iz kolonijalnih sila i da ratuju protiv Srba. Takvo ubeđenje će im se pružati od zabavišta do fakulteta – između ostalog i da su im preci nepostojeći bogumili.
Očigledno – i Srbi su tvorci svoga stradanja!
Podatke o zločinima genocida nad pravoslavnim Srbima, krađi srpske kulturne baštine i prozivanjem Srba nesrbima, možete naći u knjigama istine – Izdavača „Miroslav“, Beograd, Goce Delčeva 15, tel. 297-0875, email- mirmi011@gmail.com, a posebno u delima Slobodana Jarčevića: „Bivši Srbi Bošnjaci – bogumila nje bilo“, „Gradišćanski Hrvati su Srbi“, „Hrvatska jezička bespuća“, „I od Istre do Drine Srbija“ „Gresi istoričara“, „Oluje protiv Srba“, „Zapad i rusko-srpski odnosi“, „Ilijada“ i „Odiseja“ na desetercu… itd.
Na ovom i drugim sličnim primerima se vidi da srpski državnici i naučnici sve tri veroispovesti još nisu sposobni učiniti odlučujuće korake za onemogućavanje dalјeg odvajanja jednih Srba od drugih (prema religioznoj pripadnosti), jer još nisu (kako to narod mudro uočava) – prohodali. A da su prohodali, danas bi jasno rekli da su stećci iz Jablaničkog jezera nadgrobni spomenici Srba pravoslavne vere!
S poštovanjem,
Milorad Buha, predsednik Vlade
Br. 31/17 – 5. II – 7525 (2017)
I SRBI TVORCI SVOG STRADANјA – XVI – Srbi Crne Gore postali Hrvati –
Vlada i Skupština Republike Srpske Krajine u progonstvu Vam skreću pažnju o strahovitom pokolјu Srba u Drugom svetskom ratu – što učiniše: Hrvati (katolici i muslimani), Nemci (i Austrijanci), Mađari, Šiptari i Bugari. Takav pokolј nad Srbima je bio i u Prvom svetskom ratu – što učiniše Austrougari, Nemci, Šiptari i Bugari. U svakom je pobijeno Srba više od miliona. Uz to, Srbi su gubili istorijske zemalјe, od Srba su se stvarale nesrpske nacije, srpski jezik se označavao drugim imenima (makedonskim, hrvatskim, bošnjačkim, crnogorskim…), srpsko kulturno blago je proglašavano blagom drugih naroda, Srbi su prisilјavani da iz pravoslavne vere prelaze u katoličku i islamsku… Ove genocidne mere nad Srbima su sprovođene i pre 20. stoleća, a i u vreme razbijanja Jugoslavije od 1990. do 1999. godine. Sve je to programirano (stolećima) u kabinetima državnika Zapadne Evrope, Vatikana i Turske. Srpski državnici i srpski naučnici nisu shvatali – da je reč o strategiji, od koje spomenute države nikad ne odustaju, te nije odgovarajuće postupano, da bi se to sprečilo ili, na neki način, izbeglo. Srbi su se branili kad je to bilo kasno, pa su sledili ogromni lјudski gubici, okupacija srpske zemlјe, uništavanje i prisvajanje srpske kulturne baštine, itd.
Srpski državnici i naučnici prošlog vremena nisu shvatali – da se protivsrpske mere pripremaju u toku mira, te su i sami (nesvesno) pomagali njihovo ostvarivanje. Tako su se pretvarali u tvorce sopstvenog stradanja. To srpsko državno i naučno slepilo zapanjuje. Traje i od 1945. godine do danas! Ne primećuju da je i Drugi svetski rat (1941-1945) korišćen da bi se izbrisali srpski (slovenski) tragovi iz drevnih vremena i ranog Srednjeg veka, te da bi odlike naših predaka ostale onakve kako su prikazane u službenoj povjesti (istoriji). A u ovoj društvenoj nauci su o Srbima (Slovenima) upisane izmišlјotine (u pogrdnom smislu). To su učinili državnici i naučnici germanskih i romanskih države, u saglasnosti s Vatikanom. Tako su uneli u naučne knjige da su preci Srba (Slovena) bili necivilizovani, varvari, nepismeni, nepokršteni… i da su ih, tek u 9. stoleću Nove ere, opismenili i pokrstili Grci i Zapadnoevroplјani! Dalјe, upisali su u školske i naučne knjige da Srbi (Sloveni) do 7. stoleća nisu živeli van područja ruskih reka Dnjepra, Dnjestra i Visle, čime su uklonili istinu da su preci svih današnjih Slovena bili u kamenom dobu stanovnici Balkana, Sredozemlјa i Panonije. I današnji srpski državnici i naučnici podržavaju ova krivotvorenja Zapada i Vatikana, čime uklanjaju činjenice da su preci Srba (Slovena) tvorci prve pismenosti na svetu, čije je pismo Vinčansko – pronađeno u Lepenskom viru i Vinči – na obalama Dunava – u današnjoj Srbiji. Takođe, uklanjaju i otkrića američkog akademika i profesora na Oksfordu, Anatolija Klјosova, koji je, na osnovu DNK, otkrio da su preci Srba (Slovena) živeli na Balkanu pre 12.000 godina.
Izmišlјena povjest (istorija) se nameće Srbima, a Srbi se istreblјuju ili pretvaraju u druge, navodno, nesrpske nacije. Pojedinci među Srbima budu i podmićeni ako se odreknu srpske nacionalnosti i prihvate drugu (hrvatsku, bošnjačku, crnogorsku…). Takvi pojedinci postaju najogorčeniji protivnici svog srpskog naroda i uklјučuju se u njegovo biološko istreblјenje. Jedan od najočiglednijih postupaka takvih Srba, koji su učestvovali u istreblјenju svog naroda u Drugom svetskom ratu, vezan je za njih nekoliko – rođenih u Crnoj Gori.
Reč je o Sekuli Drlјeviću, koji se odrekao pripadnosti srpskom narodu i proglasio je sebe Hrvatom. S njim su se složili i otputovali u Zagreb iz Podgorice: Dušan Krivokapić, Branko Drlјević, Milan Bandović i još jedan Krivokapić kojem je ime nepoznato. Svi oni su bili oficiri u hrvatskoj ustaškoj fašističkoj vojsci i 1944. godine su organizovali uništavanje srpskih četnika Pavla Đurišića i ubijanje civila iz Crne Gore na Lijevče polјu blizu Banjaluke. Mihailo Minić je, kao dete, izbegao pokolј i ovih godina je objavio knjigu o Drlјevićevom pokolјu Srba iz Crne Gore. Između ostalog, piše:
„… Druge starešine pristaju na pregovore s Hrvatima. Hrvatsku pregovaračku grupu vodi rasrblјeni i pohrvaćeni Sekula Drlјević. On je u Bosanskoj Gradišci. Neki crnogorski oficiri se ne vraćaju s pregovora – ubijeni su, mada su hrvatski oficiri davali časnu oficirsku reč, da će omogućiti Crnogorcima prelaz preko Hrvatske – do Slovenije. Đeneral Đukić i advokat Brašić obaveštavaju svoje vojnike, da su postigli sporazum s Hrvatom Drlјevićem i da je ugovorena zajednička borba ‘četničkih i Pavelićevih jedinica’. Hrvatski general Metikoš šalјe poruku Pavlu Đurišiću, da će mu se omogućiti slobodno kretanje preko Hrvatske. Pavle se sastao s Metikošem. Pavle Đurišić je sumnjao u hrvatska obećanja i prozborio je: ‘Ta naša braća zapadne vjere, lažno se kunu i lažno mjere’. Ali, morao je da prihvati dogovor i on kreće s rasrblјenim i pohrvaćenim saradnicima Sekule Drlјevića: Dušanom Krivokapićem i Brankom Drlјevićem – preko Save, u Staru Gradišku. Pohrvaćeni Srbin, Sekula Drlјević, ne drži reč – baš kako je to predvideo Pavle Đurišić. Hrvatska vojska opkolјava Staru Gradišku tenkovima i odvaja Pavla Đurišića od vojske. S njim su četnički rukovodioci deo najodanijih starešina i vojnika, ukupno njih 120. Odvode ih u Jasenovac i ubijaju. Ostalima govore, da su živi i zdravi, ali da su izdvojeni, jer negativno utiču na ponašanje ostalih. Ostale postrojava i uniformiše Sekula Drlјević i proglašava ih vojnicima hrvatske Crne Gore. Daje im delove hrvatske uniforme i kape. Samo im oduzima oružje i zamenjuje ga zastarelijim. Srpskoj vojsci, govore i pohrvaćeni Milan Bandović i izvesni Krivokapić. Tako, ovi vojnici i civilne izbeglice iz Crne Gore kreću prema Sloveniji..“[1]
Naravno, ovaj deo Srba koji je krenuo u hrvatskim uniformama prema Sloveniji, zaroblјavaju Srbi partizani i strelјaju ih. Pored njih, ubijaju još nekoliko hilјada četnika i civila iz Crne Gore, Raške i dela Hercegovine. Nažalost, na čelu tih partizana je bio i Peko Dapčević – Srbin iz Crne Gore. Peko Dapčević je postupio prema svom narodu istovetno kao i Drlјević. To je najbolјe svedočanstvo da su preobraćeni Srbi (i u drugu ideologiju, kao i u drugu naciju) postajali najveći dušmani svoga naroda. Minić to izričito navodi u knjizi, jer kaže da su Srbi partizani iz Crne Gore strelјali u sloveniji i svoju braću od stričeva, tetaka i ujaka…
Očigledno – i Srbi su tvorci svoga stradanja!
Podatke o zločinima genocida nad pravoslavnim Srbima, krađi srpske kulturne baštine i prozivanjem Srba nesrbima, možete naći u knjigama istine – Izdavača „Miroslav“, Beograd, Goce Delčeva 15, tel. 297-0875, email- mirmi011@gmail.com, a posebno u delima Slobodana Jarčevića: „Bivši Srbi Crnogorci“, „Bivši Srbi Bošnjaci – bogumila nje bilo“, „Gradišćanski Hrvati su Srbi“, „Hrvatska jezička bespuća“, „I od Istre do Drine Srbija“ „Gresi istoričara“, „Oluje protiv Srba“, „Zapad i rusko-srpski odnosi“, „Ilijada“ i „Odiseja“ na desetercu… itd.
Na ovom i drugim sličnim primerima se vidi da srpski državnici i naučnici sve tri veroispovesti još nisu sposobni učiniti odlučujuće korake za onemogućavanje dalјeg odvajanja jednih Srba od drugih (prema religioznoj, ili zavičajnoj pripadnosti), jer još nisu (kako to narod mudro uočava) – prohodali. A da su prohodali, danas bi jasno rekli da su u Crnoj Gori stanovnici jedino Srbi i niko više. Ima tih Srba i poislamiziranih, pokatoličenih i pošiptarenih – a sve je to objašnjeno u navedenoj knjizi: „Bivši Srbi Crnogorci“.
S poštovanjem,
Milorad Buha, predsednik Vlade
[1] Mihailo P. Minić: „Rasute kosti“, Universal Slavic Printers – 2209 Caniff, Detroit 12, Michigen, USA, str. 359-367.
[1] „Bogumili“, Enciklopedija leksikografskog zavoda, Zagreb 1955, I svezak, str. 530-534.