Isaije Mitrović

(Brčko, 27. maj 1880 — Beograd, 4. mart 1949)

Srpski književnik, pedagog, rodoljub i humanista. Njegov književni opus je izuzetno širok i obuhvata skoro sve književne oblasti: poeziju za djecu i odrasle, prozu, esejistiku, etnologiju, dramske tekstove, novinske članke i istorijske osvrte.

Biografija

Isaije Mitrović rođen je 27. maja 1880. godine u Brčkom. Otac mu se zvao Spasoje Mitrović, imao je nadimak „Visoki“, zbog izrazite visine, a bio je zanatlija, porijeklom iz Hercegovine; majci je bilo ime Petra. Imao je dva brata Marka i Milenka, i sestru Lepu. Rano su ostali bez oca pa je brigu o njima preuzela majka.

Osnovnu i trgovačku školu završava u Brčkom, a potom odlazi u Pakrac kao stipendista Crkvene opštine u Brčkom i 1902. završava Srpsku učiteljsku školu. Životni put neće ga više vratiti u Brčko. Iako porijeklom iz građanske porodice, veći dio života proveo je na selu. Kao učitelj je počeo raditi odmah po svršetku škole. Prvo namještenje bilo mu je 1902. u Goveđem polju kod Slavonske Požege, 1903. godine prelazi u Jezero, od 1904 do 1906. radi u Bihaću, da bi naredne dve godine 1907. i 1908. kao učitelj radio u Glamoču.

U Glamoču se oženio sa Stakom Naerlović, djevojkom iz ugledne glamočke trgovačke porodice, sa kojom je imao sedmoro djece, četiri sina: Boru, Svetozara, Vojislava (Vladislava) i Branka, i tri kćerke: Lepu, Smiljku i Branku. Od 1909. godine do 1919. godine kao učitelj službuje u Starom Selu kod Glamoča, a sljedeće tri godine je u Glamoču, a od 1922. do 1929. godine živi i radi u Prijedoru. Potom prelazi u Banju Luku gdje ostaje do penzionisanja 25. decembra 1939. godine. Do dolaska u Glamoč Mitrović radi u nastavi, a u Glamoču upravlja osnovnom školom. Upravitelj u osnovnoj školi je bio i u Banja Luci, zatim član i predsjednik Učiteljske sekcije Vrbaske banovine, voditelj dramske i horske sekcije, a jedno vrijeme je angažovan i na mjestu podpredsjednika za nauku i kulturu u Vrbaskoj banovini.

Ukazom kralja Aleksandra I Karađorđevića od 8. avgusta 1926, odlikovan je Ordenom Svetog Save V reda. Za vrijeme Drugog svjetskog rata Isaije Mitrović kao izbjeglica odlazi u Beograd gdje ostaje do smrti, 4. marta 1949. godine. Narušenog zdravlja on nije poživio dugo. Posebno je bio pogođen saznanjem da ni jedna od njegovih pjesama za djecu nije bila prikladna u novim društveno-političkim prilikama. Sahranjen je u Beogradu na Novom groblju.Jedna ulica u Banjoj Luci nosi njegovo ime.