Br. 3/17 – 04. I 7525 (2017)
MAPA STVARANјA HRVATA – XIV
Vlada Republike Srpske Krajine u progonstvu Vam preporučuje knjigu „Krst na križu“, pisca Ratka Dmitrovića, glavnog i odgovornog urednika dnevnog lista „Novosti“ u Beogradu. Izdavač je NID Kompanija „Novosti“ ad, Beograd, 2016. godine.
Pisac je Srbin prognan iz Zagreba, Hrvatska, te je lako zaklјučiti – da je ovo delo, neprocenjive naučne vrednosti, napisao pod utiskom strahovitog zločina genocida hrvatske države nad Srbima, Jevrejima i Romima, od 1941. do 1945, i njenom zločinu genocida nad Srbima od 1990. do 1995, kad je prognano 800.000 Srba iz Republike Srpske Krajine (Zone pod zaštitom UN) i Hrvatske. U knjigu je uneo nepobitne činjenice, da su Vatikan i Austrija (tokom vekovne austrijske okupacije srpskih zemalјa) imali strateško usmerenje, da se onemogući stvaranje srpske države na celokupnoj srpskoj etničkoj i istorijskoj zemlјi, da se broj Srba smanjuje – ratnim uništavanjem, prevođenjem iz pravoslavne vere u katoličku i pretvaranjem Srba u druge nesrpske narode, u prvom redu – u izmišlјene Hrvate. Podatke o ovoj protivsrpskoj strategiji Vatikana i Austrije, Vlada RS Krajine redovno dostavlјa javnosti, te ćete videti – da je Ratko Dmitrović izvrsno predstavio način stvaranja veštačke hrvatske nacije (naroda), najviše od pokatoličenih Srba i slovenačkih plemena iz Zagreba i Zagorja, ali i od pojedinaca, ili grupa nemačke, slovačke, češke i drugih narodnosti. Ovom prilikom Vas obaveštavamo, da su se mnogi čitaoci javili Vladi RS Krajine u progonstvu i podržali naših dosadašnjih 12 dopisa o pretvaranju pravoslavnih Srba u Hrvate, vezanih za pretvaranju pravoslavnih Srba u pripadnike katoličke hrvatske narodnosti, uz saradnju današnjih državnih organa i današnjih katoličkih sveštenika u Hrvatskoj. Dmitrović je to objasnio u članku: „Čemu znaci navoda za tvorevinu zvanu Nezavisna Država Hrvatska“, na strani 111. knjige. Pisac Dmitrović je oslikao suštinu fašističke hrvatske države u Drugom svetskom ratu, koja je imala državnu strategiju – potpuno biološko istreblјenje Srba i državno pomaganje Nemačkoj – koja je planirala biološko istreblјenje Jevreja i Roma. Utvrđuje, da se o hrvatskom istreblјenju Srba u svetu skoro ništa ne zna, te Hrvatska, zbog toga, obavlјa zločin genocida nad Srbima i danas. Dmitrović to jasno objašnjava:
„… Svet zna gotovo sve o holokaustu, uništenju Jevreja za vreme Drugog svetskog rata, i to je dobro, veoma značajno, ali nije dobro što taj isti svet nema pojma – da je u Drugom svetskom ratu, jedna država (Hrvatska) saveznica fašističke Hitlerove Nemačke, imala i u značajnoj meri u praksu sprovela plan uništenja Srba – kao naroda. To je bila hrvatska državna politika, najvažniji program Nezavisne Države Hrvatske, koju mnogi Srbi, i danas, sasvim bespotrebno, pogrešno, stavlјaju (gramatički) pod znake navoda: Nezavisna Država Hrvatska je bila država, priznata, hilјadu godina sanjana, kako je govorio Tuđman… O holokaustu je snimlјeno najmanje stotinu igranih filmova; o stradanju Srba u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj – nijedan…“
Osvrćući se na današnju strategiju Hrvatske prema Srbima, Dmitrović navodi ogroman progon pravoslavnih Srba iz Republike Srpske Krajine i Hrvatske od 1990. do 1995. i uverava, da se i danas prisilјavaju pravoslavni Srbi na katoličenje i svrstavanje u hrvatsku naciju (što je, da to ponovimo, zločin genocida – kako to označavaju i rezolucije Saveta bezbednosti UN). Navodi, da od deset (10) neprognanih Srba u Hrvatskoj sedmorica (7) su pokatoličena i primorana da se predstavlјaju Hrvatima:
„Danas u Grubišinom Polјu živi još samo poneki Srbin, sve ih je manje, umiru, iselјavaju se, od proteranih malo ko se vraća. Stepen asimilacije toliko je izražen (ovo važi za celu Hrvatsku), da se od deset osoba, nesumnjivo srpskog porekla, čak sedam izjašnjavaju kao Hrvati“.
I tako, hrvatski državnici čine sve – da i dalјe Srbe pretvaraju u pripadnike hrvatske nacije, a srpski državnici, nikad nisu pokrenuli pitanje, da se to davno okupatorsko umeće prestane sprovoditi i danas. Taj korak srpski državnici ne preduzimaju, jer, očigledno je – kako narod kaže, još nisu prohodali!
S poštovanjem,
Milorad Buha, premijer
Dipl. inž. Rajko Ležaić, predsednik Skupštine
———————————————————————————–
VLADA RS KRAJINE U PROGONSTVU
Beograd, Zmaj Jovina 15, tel 011/3427-044; vladaukninu@gmail.com
KNјIGE ISTINE – SRPSKA KULTURNA BAŠTINA
– U Domu sindikata u Beogradu (Trg Nikole Pašića 5a), do 19. januara 2017 – Uskršnji sajam knjiga.
IZDAVAČKA KUĆA „MIROSLAV“, 11070 Novi Beograd, Goce Delčeva 15,
mirmi011@gmail.com: tel. 011/297-0875, izlaže veliki broj knjiga, vezanih za skrivenu kulturnu baštinu Srba (Slovena) i prodaje ih po sniženim cenama. Među njima su izuzetna dela, za koja se zanimaju sve više mladi lјudi – srednjoškolci, studenti i postdiplomci.
POLITIČKE STRANKE U SRBIJI NE SPOMINјU OVA DELA, NEGO SU PRISTALICE FALSIFIKOVANE ISTORIJE O SRBIMA (SLOVENIMA).
Skrećemo pažnju na dve knjige izuzetne vrednosti:
- „Srbi narod… najstariji“ – dr Olge Luković Pjanović i
- „Zapad i rusko-srpski odnosi“ – Slobodana Jarčevića.
Knjiga „SRBI NAROD… NAJSTARIJI“ dr Olge Luković Pjanović je pisana na osnovu izvora u arhivama Pariza, Londona, Berlina, Madrida i drugih gradova, koji upućuju – da je starosedelaštvo predaka svih Slovena na Balkanu i Podunavlјu i da su oni (Sorabi, ili Srbi) tvorci pismenosti i utemelјivači Civilizacije. Grci i Rimlјani su stvorili svoje države na osnovama srpske (slovenske) državnosti i srpske (slovenske) kulturne baštine, što je dr Olga Luković Pjanović dokazala i u svom doktoratu na Sorboni.
Knjiga „Zapad i rusko-srpski odnosi“ Slobodana Jarčevića je posebno zanimlјiva, jer su u njoj podaci koji se nisu nalazili u školskim i univerzitetskim knjigama. Među njima su i činjenice o rusko-srpskim odnosima u Srednjem veku, o ruskoj pomoći srpskom narodu pod turskom, mletačkom, ugarskom i austrijskom okupacijom, o srpskim intelektualcima, oficirima i sveštenicima u strukturama ruske države, armije i Ruske pravoslavne crkve… U knjizi su i podaci o velikom srpskom doprinosu ruskoj pobedi nad Napoleonovom vojskom 1812. godine. Tu su i razlozi izbijanja Drugog balkanskog rata i okupaciji bugarskih teritorija od strane Turske, Grčke i Rumunije, zatim opšta evropska strateška odluka protiv Srba i srpskih država na Berlinskom kongresu 1878. godine, itd.
S poštovanjem
Dobrodošli.
S poštovanjem
Branko Bibić, sekretar Vlade.
Br. 6/17 – 06. januara 7525 (2017)
MAPA STVARANјA HRVATA – XV
Vlada Republike Srpske Krajine u progonstvu Vam preporučuje knjigu „Krst na križu“, pisca Ratka Dmitrovića, glavnog i odgovornog urednika dnevnog lista „Novosti“ u Beogradu. Izdavač je NID Kompanija „Novosti“ ad, Beograd, 2016. godine.
Pisac je Srbin prognan iz Zagreba, Hrvatska, te je lako zaklјučiti – da je ovo delo, neprocenjive naučne vrednosti, napisao pod utiskom strahovitog zločina genocida hrvatske države nad Srbima, Jevrejima i Romima, od 1941. do 1945, i njenom zločinu genocida nad Srbima od 1990. do 1995, kad je prognano 800.000 Srba iz Republike Srpske Krajine (Zone pod zaštitom UN) i Hrvatske. U knjigu je uneo nepobitne činjenice, da su Vatikan i Austrija (tokom vekovne austrijske okupacije srpskih zemalјa) imali strateško usmerenje, da se onemogući stvaranje srpske države na celokupnoj srpskoj etničkoj i istorijskoj zemlјi, da se broj Srba smanjuje – ratnim uništavanjem, prevođenjem iz pravoslavne vere u katoličku i pretvaranjem Srba u druge nesrpske narode, u prvom redu – u izmišlјene Hrvate. Podatke o ovoj protivsrpskoj strategiji Vatikana i Austrije, Vlada RS Krajine redovno dostavlјa javnosti, te ćete videti – da je Ratko Dmitrović izvrsno predstavio način stvaranja veštačke hrvatske nacije (naroda), najviše od pokatoličenih Srba i slovenačkih plemena iz Zagreba i Zagorja, ali i od pojedinaca, ili grupa nemačke, slovačke, češke i drugih narodnosti. Ovom prilikom Vas obaveštavamo, da su se mnogi čitaoci javili Vladi RS Krajine u progonstvu i podržali naših dosadašnjih 14 dopisa o pretvaranju pravoslavnih Srba u Hrvate, vezanih za pretvaranje pravoslavnih Srba u pripadnike katoličke hrvatske narodnosti, uz saradnju današnjih državnih organa i današnjih katoličkih sveštenika u Hrvatskoj. Dmitrović je to objasnio na više mesta, a i u članku: „Što može Milanka Opačić ne može Nikola Plećaš, na strani 192. knjige. Navodi primer mnogih Srba iz Republike Srpske Krajine i Hrvatske, koji su se odricali svoje srpske narodnosti i pravoslavne veroispovesti, te se počeli predstavlјati za pripadnike hrvatskog naroda, kako je to učinila i Srpkinja iz Like, Milanka Opačić. Dmitrović iznosi i podatke, da su u nekim hrvatskim vojnim jedinicama (1991) pravoslavni Srbi činili polovinu. Naravno, većina ovih Srba se opredelјivala za hrvatsku stranu iz straha za članove svojih porodica i za svoju imovinu, jer su hrvatski policajci i naoružani civili počeli s ubijanjem i progonom srpskih porodica i 1990. godine, pre nego što su se Srbi odlučili za otpor hrvatskoj vlasti (koja je počela da primenjuje fašističke mere iz Drugog svetskog rata – kad je Nezavisna Država Hrvatska biološki istreblјivala Srbe, Rome i Jevreje). Po progonu Srba iz Republike Srpske Krajine i Hrvatske, od 1990. do 1995. godine, Hrvatska je nastavila s pretnjama, omalovažavanjem i raznim pritiscima nad preostalim Srbima, tako da su mnoge porodice počele da katoliče svoju decu i da sebe proglašavaju pripadnicima hrvatske nacije. To se dešava i u ovom vremenu i Dmitrović navodi da je čuveni jugoslovenski košarkaš, Nikola Plećaš, to stvaranje novih Hrvata od pravoslavnih Srba hrabro predstavio:
„Stradali smo mi Srbi u gradovima, kao i oni što su se pobunili, a nisu se bunili iz hira i nacionalizma, kako im se to, uobičajeno, prišiva. Niko ne ulazi u razloge – zašto je do pobune Srba došlo. Vidite, danas u Hrvatskoj niko ne želi da čuje istinu o tome – kako se planiralo da se Srbi isele i proteraju, izbrišu iz Hrvatske. Danas su ostali samo starci, a za nekoliko godina, ni njih neće biti. Mladi Srbi su raselјeni, a naša deca u hrvatskim gradovima beže od svog identiteta, jer je stvoren ambijent gde je hendikep (nesreća, opasnost – naša primedba) ako ste srpske nacionalnosti. U tom slučaju si obeležen i nema šanse da uspeš. Hrvatska je bolećiva na hrvatsko ustaštvo i zato mladi na sportskim tribinama skandiraju: ‘Ubi, ubi Srbina’, a ne znaju da smo mi odavno ubijeni – rekao je legendarni košarkaš“.
Ratko Dmitrović objašnjava i kakva je protivsrpska atmosfera na svakom mestu u Hrvatskoj, te kaže – da drugi Srbi, ni u kojem slučaju, ne bi smeli da izgovore ovo što se čulo od Nikole Plećaša, nego se odriču Srpstva i pravoslavne vere:
„Ovo se, i danas, može smatrati velikom hrabrošću. Ne poznajem nijednog Srbina u Zagrebu, a da nije političar, koji je spreman da javno kaže ovo što je rekao Nikola Plećaš. Ćute, bore se da prežive, decu odgajaju kao Hrvate i gase poslednje žiške u kandilima pravoslavne tradicije sopstvenih porodica“.
I tako, hrvatski državnici čine sve – da i dalјe Srbe pretvaraju u pripadnike hrvatske nacije, a srpski državnici, nikad nisu pokrenuli pitanje – da se to davno okupatorsko umeće prestane sprovoditi i danas. Taj korak srpski državnici ne preduzimaju, jer, očigledno je – kako narod kaže, još nisu prohodali!
S poštovanjem,
Milorad Buha, premijer
Dipl. inž. Rajko Ležaić, predsednik Skupštine
Br. 9/17 – 09. januar 7525 (2017)
MAPA STVARANјA HRVATA – XVI
Vlada Republike Srpske Krajine u progonstvu Vam preporučuje knjigu „Krst na križu“, pisca Ratka Dmitrovića, glavnog i odgovornog urednika dnevnog lista „Novosti“ u Beogradu. Izdavač je NID Kompanija „Novosti“ ad, Beograd, 2016. godine.
Pisac je Srbin prognan iz Zagreba, Hrvatska, te je lako zaklјučiti – da je ovo delo, neprocenjive naučne vrednosti, napisao pod utiskom strahovitog zločina genocida hrvatske države nad Srbima, Jevrejima i Romima, od 1941. do 1945, i njenom zločinu genocida nad Srbima od 1990. do 1995, kad je prognano 800.000 Srba iz Republike Srpske Krajine (Zone pod zaštitom UN) i Hrvatske. U knjigu je uneo nepobitne činjenice, da su Vatikan i Austrija (tokom vekovne austrijske okupacije srpskih zemalјa) imali strateško usmerenje, da se onemogući stvaranje srpske države na celokupnoj srpskoj etničkoj i istorijskoj zemlјi, da se broj Srba smanjuje – ratnim uništavanjem, prevođenjem iz pravoslavne vere u katoličku i pretvaranjem Srba u druge nesrpske narode, u prvom redu – u izmišlјene Hrvate. Podatke o ovoj protivsrpskoj strategiji Vatikana i Austrije, Vlada RS Krajine redovno dostavlјa javnosti, te ćete videti – da je Ratko Dmitrović izvrsno predstavio način stvaranja veštačke hrvatske nacije (naroda), najviše od pokatoličenih Srba i slovenačkih plemena iz Zagreba i Zagorja, ali i od pojedinaca, ili grupa nemačke, slovačke, češke i drugih narodnosti. Ovom prilikom Vas obaveštavamo, da su se mnogi čitaoci javili Vladi RS Krajine u progonstvu i podržali naših dosadašnjih 15 dopisa o pretvaranju pravoslavnih Srba u Hrvate, vezanih za pretvaranje pravoslavnih Srba u pripadnike katoličke hrvatske narodnosti, uz saradnju današnjih državnih organa i današnjih katoličkih sveštenika u Hrvatskoj.
R. Dmitrović je predstavio i jedan od završnih poduhvata državnika i katoličkih crkvenih visokodostojnika u Hrvatskoj – da na srpskoj etničkoj i istorijskoj zemlјi, na kojoj su Hrvati pobili više od milion Srba u Drugom svetskom ratu i prognali 800.000 Srba od 1990. do 1995, izbrišu i tragove srpske kulturne baštine. U tom smislu, odlučili su da spale sve knjige srpskih pisaca i one koje su pisane srpskom azbukovicom (ćirilicom). Dmitrović je to predstavio u članku: „Hrvatska spalila tri miliona knjiga“, na str. 461. svoje knjige. Pri ovakvoj odluci, nisu shvatili, da su pre 19. stoleća i katolički sveštenici pisali srpskim pismom na srpskom jeziku, pa su i njihove knjige i dokumenta spalјivali – uz istovremenu tvrdnju da su i tada katolici bili samo pripadnici hrvatskog naroda. U ovom potpunom neznanju, u Hrvatskoj su spalјene i knjige hrvatskih pisaca iz 20. stoleća, koje su bile na ćirilici, ili su opisivale događaje vezane za srpski narod. Pogledajmo to bezumlјe hrvatskih državnih organa i katoličkih sveštenika, što je zaprepastilo i jednog savesnog hrvatskog profesora s Korčule, Antu Lešaju:
„… Vrhunac je bio kad su tu, u Lešajinom malom hramu knjiga, Gradskoj biblioteci u Korčuli, za koju je verovao da će ostati pribežište razočaranima, mesto traženja mira, osetio jezivi, ledeni dah fašizma; počelo je uklanjanje ‘nepodobnih’ knjiga. U prvom talasu je izbačena ćirilica, a potom latinična izdanja Crnjanskog, Andrića, Kiša, Stankovića, Kapora… Nestalo je 400 naslova, među kojima 19 s imenima pisca Branka Ćopića. Ante Lešaja je očajan, ali ništa ne može da promeni! Do njega dolaze informacije, da je Korčula samo jedno od brzbroj mesta u Hrvatskoj, u kojima se uništavaju knjige. Nјegova nova država poprima lice Hitlerove Nemačke; zajapureni domolјubi ne zadovolјavaju se sklanjanjem nepoželјne literature s polica u zemlјive podrume, već pribegavaju efikasnijem metodu – spalјivanju; lomače od knjiga su registrovane u Velikoj Gorici, Požegi, Osijeku. Ante Lešaja shvata kako ništa ne može da učini – osim dazapisuje, beleži i čuva. Počinje da sakuplјa sve što govori i svedoči o procesu kakav u Evropi nije viđen od vremena nemačkog državnika Adolfa Hitlera. Tako je nastalo pisano svedočanstvo velikog formata, na 600 strana, objavlјeno 2012. godine u Zagrebu, pod nazivom: ‘Knjigocid’. Suizdavač su ‘Profil knjiga’ iz Zagreba i Srpsko narodno vijeće iz Zagreba. Kapitalno delo o dimenzijama šovinističkog ludila, koje je, u tom segmentu kulture, devedesetih godina dvadesetog stoleća treslo Hrvatsku. Između Srba i nepodobnih knjiga, nije bilo razlike. Na svakom koraku vrištala je potreba obračuna ‘s remetilačkim faktorom hrvatske države’. Srbe su otpuštali s posla, isterivali iz stanova, maltretirali, na kraju i ubijali, a s knjigama je bilo još lakše – knjiga ne zapomaže… Ante Lešaja u ‘Knjigocidu’ izvlači primere koji su karakteristični, napominjući, na više mesta, da uništavanje knjiga u Hrvatskoj nije počelo samoinicijativno (dosetili se lјudi u Čakovcu, Perušiću, Daruvaru, Kostajnici), već kao refleksija na vrlo jasne signale i poruke iz Zagreba, s vrha hrvatske države, iz najviših intelektualnih hrvatskih krugova. Tu, na primer, spominje Nedjelјka Mihanovića, člana ‘Hrvatske akademije znanosti i umjetnosti’, ministra kulture i obrazovanja Hrvatske u toku 1992. godine, kasnijeg predsednika Sabora… Direktor Osnovne škole u Pojišanu kod Splita, izvesni Petar Mamić, izjavio je tih dana: ‘Naša školska knjižnica je posjedovala knjige i časopise koji su samozatajno iz sjećanja djece brisali hrvatsko ime, hrvatsku književnu baštinu i jezik. Od devet tisuća knjiga, najveći broj otpada na pisce ordinarne četnike iz srpske, crnogorske i bosanske književnosti. Da bismo spasili zdrav duh naših učenika, morali smo otpisati šezdeset odsto knjiga’… Tako je u Hrvatskoj devedesetih godina, uništeno tri miliona knjiga (3,000.000). Zastrašujuće. Možete li pretpostaviti šta bi se dogodilo Srbiji – da je uradila slično?“
I tako, hrvatski državnici čine sve – da i dalјe Srbe pretvaraju u pripadnike hrvatske nacije, te da im uništavaju ili prisvajaju kulturnu baštinua, a srpski državnici, nikad nisu pokrenuli pitanje – da se to davno okupatorsko umeće prestane sprovoditi i danas. Taj korak srpski državnici ne preduzimaju, jer, očigledno je – kako narod kaže, još nisu prohodali!
S poštovanjem,
Milorad Buha, premijer
Dipl. inž. Rajko Ležaić, predsednik Skupštine