Milan Radeka
(Mekinjar kod Udbine, 1897 – Karlovac, 21. jul 1982)
Sveštenik (protojerej-stratofor), vjeroučitelj i istoričar.
Milan Radeka je rođen 1897. godine u Mekinjaru na Krbavi u Lici. Sin je Nikole i Ane, rođene Potkonjak. Od 1899. godine živio je u Karlovcu, gdje je i proveo veći dio života. U Karlovcu je završio srpsku osnovnu školu (1903-1907) i gimnaziju s maturom (1907-1915).
U periodu 1915-1919, završio je staru bogosloviju u Sremskim Karlovcima, a kasnije i Pravni fakultet u Zagrebu (1921-1924). Od 1921. do 1924. katiheta u Učiteljskoj školi u Gospiću, a od 1944. do 1941. na gimnaziji u Karlovcu. Sveštenik je od 1926. godine.
Okupacijom Jugoslavije od strane fašističkih zemalja, poslije proglašenja NDH, bio je uhapšen već 16. aprila 1941. i zatočen u ustaškim zatvorima i logorima u Zagrebu, logoru Danica kod Koprivnice i logoru Capragu kod Siska gdje je spojen sa već uhapšenom i ulogorenom porodicom (žena i troje djece) i zajedno sa njima prognan u Srbiju. Tokom rata, u Beogradu je predavao u Drugoj ženskoj gimnaziji i Učiteljskoj školi. Poslije oslobođenja vraća se u Karlovac gdje je do penzionisanja (1. januara 1954) bio profesor u Gimnaziji.
Izučavao je crkvenu, društveno-političku i kulturnu istoriju Like, Krbave, Gacke, Kapele, Korduna, Banije i drugih područja Gornjokarlovačke eparhije. Prota profesor Radeka je bio i poliglota: govorio je tri klasična jezika i nekoliko velikih evropskih jezika. Sarađivao je svojim napisima u štampi, a u Vesniku, organu Saveza udruženja pravoslavnih sveštenika Jugoslavije, dugo vremena je imao stalnu rubriku „Zapažanja“. Bio je istaknut prosvjetni radnik i sveštenoslužitelj. Ugledna ličnost Gornje Krajine i Karlovca. Poštovan i uvažavan u intelektualnim i svešteničkim krugovima [1]. Učestvovao je u osnivanju 1945. godine i bio prvi predsednik pododbora Srpskog kulturnog društva SKD „Prosvjeta“ u Karlovcu . Jedan je od osnivača obnovljenog Udruženja pravoslavnih sveštenika u Hrvatskoj (1947); biran za njegovog predsjednika, a potom i za doživotnod počasnog predsjenika.
Poginuo je sa suprugom Nedom, na pješačkom prelazu u Karlovcu, od naleta kamiona, pred veče kada su se vraćali iz uobičajene šetnje. Porodici i sveštenstvu Gornjokarlovačke eparhije telegram saučešća je uputio Srpski patrijarh. Na posljednji počinak ispraćen je veoma brojnom povorkom u kojoj je bio episkop Simeon sa oko 30 sveštenika (tri katolička). Od 2008. godine ulica Nova 4. u Busijama, prigradskom naselju Beograda, po njemu nosi ime.
Djela:
Gornja Krajina ili Karlovačko vladičanstvo, Zagreb 1975.
Kordun u prošlosti, Zagreb 1989.