Miroslav Čangalović
(Glamoč, 03.februar 1921. – Beograd, 01. oktobar 1999.)
Bio je operski pjevač, bas.Rođen u Glamoču od oca Mihaila. Zahvaljujući prijateljstvu sa porodicom Dušana Trbojevića, istaknutog srpskog pijaniste i kompozitora, upoznaje se sa pjevanjem i koncertnim muziciranjem.Posjedovao je ugodan baritosnki glas kojim je ulazio u pamćenje onih koji su slušali njegovo pjevanje.
Svjestan svojih glasovnih mogućnosti, odmah po završetku Drugog svjetsko rata i oslobođenja Jugoslavije (1945), uključio se u „OUKUD Ivo Lola Ribar“, u Beogradu, i počeo studije solo pjevanja kod poznate umjetnice Zdenke Zikove.
Svoj operski debi je imao godine 1946, u beogradskom Narodnom pozorištu, ulogom tamničara u Pučinijevoj operi Toska. Od 1947. godine član je Beogradske opere u kojij je veoma brzo napredovao do nosioca glavnih basovnih i baritonskih uloga opera izvođenih u ovoj kući. Pjevao je partije „u operama Boris Gudunov i Hovanščina M. P. Musorgskog, Kneza Igora (Končak i Galicki) A. P. Borodina, Don Carlos (Filip II) G. Veridja, Don Guichotte J. Masseneta, Julie Cezar G. F. Hendela, Pskovičanka (Ivan Grozni) N. Rimskog Korsakova i dr., a i kreira i niz uloga u operama jugoslovenskih kompozitora P. Konjevića (Koštana, Knez od Zete, Seljaci), K. Branovića (Nevjesta od Cetingrada), M. Logo (Četrdeset prva), D, Radića (Ljubav to je glavna stvar), E. Josifa (Smrt Stefana Dečanskog) i dr.“ (MuE, 1971). Mnogi muzički kritičari smatraju ga, poslije Šaljapina, najboljim Borisom Godunovim. Kroz svoj repertoar kreirao je i solo pjesme iz stvaralaštva domaćih i starnih kompozitora, te solo partije iz oratorijskog tipa. „Svoju umjetnost interpretacija Lieda i operskih uloga prikazao je Č. u svim zemljama u Evrope (izuzev Albanije), u gradovima Severne i Južne Amerike, Japan i UAR.“ (ibid.)
Nastupao je širom Jugoslavije ulljučivajući škole, fabrike, domove kulture, operske i koncertne pozornice. Učesnik međunarodnih festivala i dr. Njegov koncertni repertoar je obuhvatao ukupno 520 kompozicija, i to solo pjesama, ciklusa pjesama, kantata i oratorijuma, čiji je velik dio sačinjavalo premijerno izvođenje mnogih djela jugoslovenskih kompozitora. Koncertna karijera Čangalovića trajala je više od 40 godina i sastavljena je od oko 3.000 koncerata na održanih teritoriji bivše Jugoslavije i oko 160 koncerata širom svijeta.
„Čagalović je jedan od najveićih vokalnih umetnika u istoriji sprske kulture. Njegovi glasovni kvaliteti – sonoran i obao bas plemenitgo tembra -stavljeni su uvjek u službu jedinstvenog celovitog tumačenja umetničkog dela“ (ibid.)
Nosilac je brojnih jugoslovenskih i međunarodnih priznanja i odlikovanja među kojima su i Oktobarska nagrada (1955.), Vukova nagrada i Sedmojulska nagrada (1966.), AVNOJ-eva nagrada (1973.), ali i nagrada Međunarodnog žirija kritike kao najbolji pjevač sezone na festivalu Teatar nacija u Parizu za ulogu Mefista (1959. godine) i, kasnije, Borisa Godunova (1961. godine), kao i ordena Viteza reda umetnosti i literature od strane francuske vlade, u znak priznanja za njegov doprinos afirmaciji dela francuske muzike van granica Francuske.
Kao istaknuti kulturno-prosvjetni radnik 1963. godine izabran je u izbornoj jedinici Beograd – Stari grad za poslanika Prosvjetno-Kulturnog veća Skupštine SR Srbije.