Slobodan Jarčević, Član Srpske razvojne akademije (RAS) u Beogradu, Član Udruženja književnika Srbije, Član Petrovske akademije nauka i umetnosti (Rusija)
11160 Beograd, Radivoja Markovića 12/5, Beograd, 16. februar 7525 (2016)
UZALUDNO ŠKOLOVANјE-II – OD SRBA STVORENI RUMUNI –
I ovim drugim saopštenjem će se videti – da ni najškolovaniji nisu saznali o povjesti (istoriji) i jezicima ni ono što bi morali znati polaznici osnovnih škola. Šta to znači? Jednostavno, ova istina o srpskom (slovenskom) jeziku i povjesti (istoriji) je uklanjana iz naučnih dela, školskih i univerzitetskih udžbenika, te istinu o evropskim i svetskim jezicima nisu saznali ni doktori nauka, ni akademici. A tim prikrivanjem je uklonjena i činjenica o pretvaranju Srba u Rumune i Moldavce, od 16. do 19. stoleća Nove ere, što su učinile romanske i germanske države, uz pomoć Vatikana i Turske. Današnjem stanovništvu Rumunije i Moldavije se pripisuju odlike Rimlјana (navodno su romanski narodi), a videli smo da Pavle Solarić navodi 1823. godine – da je u latinskom jeziku 6.000 srpskih (slovenskih) reči, a da su Rimlјani mešavina srpskih (slovenskih) plemena (Etruraca i Trojanaca) i latinskih plemena.
Kao što je na bazi srpskog (slovenskog) stvoren latinski jezik, tako je u Srednjem veku latinski jezik poslužio za stvaranje jezika Zapadne Evrope, Mađarske, Rumunije i Moldavije (italijanski je stvoren u 11. stoleću, a ostali od 12. do 19. stoleća Nove ere). Ruski akademik Oleg Nikolajevič Trubačov, u delu: „Etnogeneza i kultura starih Slovena – lingvistička istraživanja“, navodi da su Balkan i Podunavlјe prapostojbina svih današnjih Slovena. Suprotno zvaničnoj istoriografiji, Trubačov dokazuje da su, s Balkana i iz Podunavlјa, Sloveni (neznano u kojem davnom vremenu) naselili zapadne, istočne i severne krajeve Evrope i da je srpski jezik osnova svim slovenskim jezicima.[1] Istovetan zaklјučak o prapostojbini svih Slovena (Podunavlјe i Balkan) izneo je i američki akademik Anatolij Klјosov – na bazi ispitivanja DNK. Ljubivoje Cerović piše u knjizi: „Srbi u Moldaviji“, Beograd, Ministarstvo Republike Srbije za Srbe van Srbije, 1998, str. 15 -da u celoj Besarabiji (pokrajina Vojvodstva Moldavije) žive samo Srbi. Navodi tri strana putopisca:
„Podatke o Srbima u 16. i 17. stoleću daju strani putopisci. Rajherdorf, Nemac iz Saksonije, opisujući Moldaviju 1541. navodi, da u ovom vojvodstvu žive i Srbi. Polјak Strihovski (1575) piše, da Srbi žive u Besarabiji – istočnoj provinciji Moldavije. Putopisac Krekvic iz Transilvanije navodi (1685), da Srbi žive u Moldaviji ‘od starine’“.
U srpsko (slovensko) poreklo Rumuna, poverovao je Sava Tekelija, jedan od najobrazovanijih lјudi u Austrijskom Carstvu na razmeđi 18. i 19. stoleća. O tome je objavio članak i napisao naučno delo 1823. Knjigu mu je štampao na nemačkom jeziku u Haleu reformator srpskog jezika, Vuk Stefanović Karadžić. Bila je s izazovnim naslovom: Dokaz da Vlasi nisu rimlјanskog porekla.[2] Mada je naišao na kritiku i srpskih i rumunskih intelektualaca, Tekelija je ostao pri svom zaklјučku i 1827. je štampao drugo dopunjeno izdanje – na nemačkom i rumunskom jeziku. Prema prevodu književnika Stevana Bugarskog iz Temišvara, naslov knjige je: Dokazivanje da Vlasi nisu rimskog porekla i ono ne proizilazi iz njihovog talijansko-slovenskog jezika. Sa više dokaza obogaćeno i na vlaški jezik prevedeno od Save Tekelije. Protiv Tekelijinog zaklјučka, napisali su po knjigu rumunski književnici, Damaskin Božinka i Eftimije Murgu. Srpski kritičari u 19. i 20. stoleću su, takođe, kritikovali Savu Tekeliju. Nisu registrovali ovo njegovo delo u katalozima. O njemu je negativno pisao i istoričar Jovan Radonić.[3]
Ljuti na Tekeliju, što je za Dačane rekao da su Srbi (i što je predvideo – da je hrvatski ilirski pokret u Austriji protivsrpski), potcenjivački će o Tekeliji pisati, između ostalih, Jovan Skerlić i Aleksandar Forišković. Književni kritičar Jovan Skerlić će omalovažiti sve što je Tekelija napisao „… da li to spada u književnost…“, a Forišković će (1966), za Tekeliju, reći da je iz nižeg staleža, mada je Tekelija, po majci, bio plemić iz srednjevekovne Srbije, a mađarski plemić – u četvrtom kolenu:
„Dok se kockice mozaika pretežno slažu, izrasta pred nama figura džentrija, koji se iz petnih žila upinje da premosti jaz koji je vladao između šlјahte i magnata, te da se, ako ne za stalno, a ono barem privremeno, zadrži u velikaškoj sredini – kako bi i na njegovu šlјivarsku odoru palo ponešto od velmoškog sjaja i gospodstva“.[4]
Tako podruglјivi zapisi srpskih akademika o Savi Tekeliji su imali za posledicu neuvrštavanje Tekelijinih dela u srpsku književnost i srpsku povjest (istoriju). Dozvolјeno je da se o njemu uči samo kao o dobrotvoru i osnivaču Matice srpske. Negativna ocena uvažavanog kritičara s kraja 19. i početka 20. stoleća, Jovana Skerlića, bila je presudna za takvu odluku. A niko se nije osvrnuo na ovaj nerazumni postupak Jovana Skerlića!
A delo umnog Tekelije o Dačanima, kao srpskom (slovenskom) antičkom i srednjevekovnom plemenu, trebalo se (moralo) izučavati – i u povjesti (istoriji), i u jezikoslovlјu (filologiji), i u književnosti svih slovenskih država!
Ako su od Srba u današnjoj Rumuniji i Moldaviji, Germani i Vatikan stvorili nesrpsku rumunsku i moldavsku narodnost, onda je jasno da su se oni brinuli, da se to ne otkrije. Zato su povjesna (istorijska) i jezikoslovna (filološka) nauka bile usmerene da budu potpora tog krivotvorenja. Istovremeno, tvorci ova dva naroda (Nemci i Vatikan) su uklanjali sve izvore u kojima se moglo pročitati, da su preci Rumuna i Moldavaca bili Srbi. Nemci su u Drugom svetskom ratu uništili 24 železnička vagona starih dokumenata, arhivske građe i crkvenih knjiga iz Banata. Sve su to oplјačkali (najviše u Temišvaru, Kikindi i Zrenjaninu) od 1941. do 1944. i preneli u Beč i Berlin. Nemci su, tada, sa svih srpskih zemalјa, oplјačkali i odneli takva dokumenta u 40 železničkih vagona, a samo iz Banata 25 vagana, od čega su spalili dokumentaciju u 24 vagona. Znači, u Banatu je bilo podataka o stvaranju rumunske i moldavske nacije (naroda) od Srba, pa su uništili čak 24 vagona tih banatskih starih dokumenata, a iz preostalog vagona su samo deo vratili Jugoslaviji 1947. godine.
Sve je jasno, Vuk Stefanović Karadžić je štampao Tekelijinu knjigu u Nemačkoj, u kojoj je utvrđeno da su Vlasi (Rumuni) bili samo deo srpskog (slovenskog) naroda i da su govorili srpski, pisali srpski, ispovedali veru na srpskom jeziku… sve do 16. stoleća, kad su Germani i Romani s Vatikanom počeli izmišlјati nesrpski rumunski jezik.
Zaista bi trebalo da i deca u osnovnim školama znaju da su Rumuni i Moldavci stvoreni od Srba, a to, eto – čudo nad čudima – ne znaju ni državnici i akademici u slovenskim državama. A ovi podaci i drugi se nalaze u knjigama istine, koje objavlјuje Izdavač „Miroslav“, Beograd, Goce Delčeva 15, tel 011/297-0875, mirmi011@gmail.com.
***
Pošto su počeli izbori za predsednika u Republici Srbiji, treba upitati sve stranke i sve kandidate, da li će se opredeliti, da u svom nastupu pred biračima – osvetle ovu istinu o srpskom (slovenskom) jeziku i o srpskoj (slovenskoj) kulturnoj baštini iz drevnih vremena i ranog srednjeg veka i istinu da su od Srba stvarani novi nesrpski narodi. I svi smo dužni da ih to pitamo, a oni su obavezni da nam odgovore o svom stavu.
S poštovanjem,
Slobodan Jarčević, sr
P.S.: Obaveštavam Vas, da su mnoge redakcije, posle mog jučerašnjeg članka o Solarićevom zapisu da je jezik sanskrit u Indiji – stari srpski jezik, blokirale prijem mojih saopštenja. Molio bih Vas, da im ovaj članak vi dostavite, jer vaš e-mail nisu registrovali za blokadu. Hvala Vam. Evo spiska tih redakcija:
Ova adresa el. pošte je zaštićena od spambotova. Omogućite JavaScript da biste je videli.‘;document.getElementById(‘cloakc5f97bd145615e65854ca06273534dc4’).innerHTML += ‘<a ‘=““ +=““ path=““ ‘\“=““ prefix=““ ‘:’=““ addyc5f97bd145615e65854ca06273534dc4=““ ‘\’=““>’+addy_textc5f97bd145615e65854ca06273534dc4+'<\/a>’;
<a ‘=““ +=““ path=““ ‘\“=““ prefix=““ ‘:’=““ addyc5f97bd145615e65854ca06273534dc4=““ ‘\’=““>
[1] Slobodan Jarčević: „Istorijske skrivalice“ I knjiga, Beograd, Izdavač „Miroslav“, 2002, str. 48-50,
[2] Vuk St. Karadžić: Etnografski spisi, “Prosveta“, Beograd, 1972, str. 519.
[3] Vera Milosavlјević: Sava Tekelija i srpska misao – prva knjiga, IPA “Miroslav“, Beograd, 1998, str. 48 – 50.
[4] Isto.