Br. 1866/16 – 25. jun 7524 (2016)
SRPSKA AKADEMIJA NAUKA I UMETNOSTI
11.001, B E O G R A D, Knez Mihajlova 35
Predsednik dr Vladimir Kostić
SEDMO PISMO
DONEDAVNO – MAĐARI BILI SRBI
Poštovani Predsedniče,
Ne pišemo Vam samo u ime proganog srpskog naroda, od 1990. do 1995, iz Republike Srpske Krajine i Hrvatske, nego Vam pišemo u ime svih Srba, bez obzira na njihovu religioznu pripadnost i na njihovo otuđenje i proglašavanje pripadnicima drugih naroda (kolonijalnim merama u prethodnim stolećima i u vreme komunističke vlasti u Jugoslaviji, u dvadesetom stoleću).
Podsećamo Vas na dve najvažnije kolonijalne i komunističke mere protiv Srba (pravoslavne vere) – pokatoličeni su i proglašeni Hrvatima i islamizirani su i proglašeni Bosancima.
Danas Vas podsećamo na mnoštvo sačuvanih dokumenata o pretvaranju pravoslavnih Srba u Mađare. Mada se zna da su Mađari (Ugri) bili mongolsko pleme, koje je stiglo na srpsku zemlјu u Podunavlјu u 10. stoleću Nove ere, niko ne spominje, da današnji Mađari nemaju ni najmanji telesni trag mongolske rase. Suprotno tome, američki akademik Anatolij Klјosov je ustanovio, da Mađari imaju veći procenat drevnih srpskih gena nego Srbi u Srbiji, Crnoj Gori i Bosni i Hercegovini.
Poštovani Predsedniče,
Srbin iz Baranje, prota Stevan Mihalјdžić je rukovodio mađarskom arhivom u Budimpešti u Prvom svetskom ratu i objavio je knjigu o dokumentima, u kojoj je naveo, da je početkom 18. stoleća u Panoniji bilo samo 10% stanovništva koje se predstavlјalo pripadnicima mađarskog naroda. Od te grupe, 50% nije znalo nijednu mađarsku reč. To su većinom bili Srbi, koji su pristajali da pređu u katoličku veru i da uzmu mađarsko ime, kako bi ostali u državnoj službi i zadržali, ili dobili položaje u vojsci. Naveo je i podatke, da u srdnjevekovskoj Ugarskoj nije bio službenii mađarski jezik, nego latinski i srpski. Mađarski će se uvesti u državnu službu, škole i u književnost tek u 19. stoleću!
Našao je i dokumenta, da je Srbija cara Dušana Nemanjića obuhvatala i Banat, i Bačku, i Srem, i Slavoniju, i Baranju i da joj je severna granica bila ispod grada Pečuja u današnjoj Mađarskoj. A zvanična povjest (istorija) krivotvori, da je severna granica Dušanove Srbije bila na Dunavu i Beogradu.
Posle izgona Turaka iz Panonije, početkom 18. stoleća, počinje masovno katoličenje Srba i njihova mađarizacija. Vatikan, svojim uticajem, nije dozvolio da Austrija prevodi Srbe u nemački narod, jer je Vatikan strahovao, da bi veliki broj tako germanizovanih Srba uzeo protestantsku veru, što bi onemogućilo Vatikanu da sprovodi katoličenje u Polјskoj i Rusiji, jer bi mu u tome smetali protestanti.
A da su oduvek Srbi živeli u Panoniji, beleži i naš savremenik, profesor istorije na Sorboni, Frensis Kot:
„Tokom prvih stoleća nove ere, Rimlјani svedoče o dodirima (neposrednim i posrednim) sa Slovenima na istočnim granicama Carstva; od Severnog do Crnog mora, od Germanije do Trakije, duž celog Dunava“.[1][1]
Zanimlјivo je videti, kako je i drugi Francuz, Charles de Peyssonnel, pisao, da svi narodi oko Dunava i Crnog mora govore ilirskim (srpskim) jezikom u 4. stoleću Nove ere i dodao, da tim jezikom govori i narod u većem delu Litvanije! Ova činjenica o narodu Litvanije nam pruža istinu o pretvaranju Srba u druge narode, jer danas niko ne shvata da bi Litvanci mogli biti Srbi (Sloveni). Znači, i u Litvaniji je uspelo odnarođavanje i gradnja veštačkog jezika – kao u Mađarskoj i Rumuniji, gde su Srbi pretvoreni u mađarski i rumunski (“neslovenski“) narod.[2][2] Evo Pejsenelovog tekst o Srbima do u Litvaniju:
„Više naroda koji obitavaju na obalama Dunava, jedan deo Litvanije, kao i stanovnici obala Crnog mora, Taurijskog Hersoneza i Paflagonije, imaju isti obred i iste svečanosti… koje su im zajedničke s ilirskim, dalmatinskim, panonskim i mizijskim. Oko 300. godine po Hristovu rođenju, prema istom autoru, svi ovi narodi su imali jedan isti jezik…“[3][3]
I ovaj put Vam skrećemo pažnju da je u povjesnoj (istorijskoj) nauci Evrope ubeležena najočiglednija neistina – da su preci Srba naselili Balkan u sedmom stoleću Nove ere – dolaskom iz područja današnje Rusije. Ujedno Vas podsećamo, da je strahovita činjenica, da su ovu podvalu (TAKO JEDNOSTAVNO UOČLjIVU) prihvatili svi državnici i naučne ustanove u svim slovenskim zemlјama – kao istinu! Mnogo je naučnika iz prethodnih stoleća, pa i savremenih dokazalo, da su preci Srba starosedeoci od pre 12.000 godina Helma (Balkana) i Podunavlјa i da su stvorili civilizaciju i prvi u svetu koristili pismo (u nauci označeno kao Vinčansko).
Na osnovu ovih i drugih izvora u evropskim zemlјama, Izdavač „Miroslav“, Beograd, Goce Delčeva 15, tel. 297-0875, mirmi011@gmail.com), izdao je oko stotinu knjiga o Srbima i srpskim državama na Helmu /Balkanu/ od najstarijih vremena do danas, a i knjigu Slobodana Jarčevića: „Bivši Srbi Mađari“.
Poštovani Predsedniče,
Kao što smo Vam pisali u prvom pismu, upozoravamo da, možda, članice EU i NATO zahtevaju od državnika i političara u srpskim zemlјama – da Srbe zovu nesrpskim imenima (čime se čuva kolonijalni učinak protiv Srba i drugih Slovena), ali to ne smeju da prihvataju naučni radnici, članovi SANU, članovi drugih naučnih ustanova i profesori srednjih škola i univerziteta.
Povjesni i jezički stručnjaci SANU, pa i oni na univerzitetima i školama, ne bi trebalo da kriju povjesne činjenice, jer se time strahovito skrvnanvi cela Civilizacija. S obzirom na Vaše nadležnosti, nadamo se da shvatate, da biste trebali delovati – i zaklјučiti (pored mnogo drugog): da se nad Srbima (Slovenima) u Evropi obavlјao zapadnoevropski zločin genocida više stoleća, uz što je uništavana srpska (slovenska) kulturna baština. Na osnovu toga se u nauci predstavlјaju zapadnoevropski jezici za jezike na kojima je cvetala evropska civilizacija, a ti jezici su veštački, jer su, pored rumunskog i mađarskog, stvoreni od 12. do 19. stoleća Nove ere. Ako Vaši stručnjaci i dalјe budu prihvatali ova krivotvorenja (falsifikovanja) o evropskoj civilizaciji, onda se ustanova kojom rukovodite ne može smatrati naučnom – nadamo se, da se nećete uvrediti na ovaj logični zaklјučak o SANU.
S obzirom da SANU ne prihvata saradnju s Vladom i Skupštinom Republike Srpkse Krajine u progonstvu, ovo pismo se upućuje i javnosti.
Milorad Buha, premijer
Dipl. inž. Rajko Ležaić, predsednik Skupštine
[1][1] Френсис Конт, Словени, Београд, “Филип Вишњић“, 1986.
[2][2] Јарчевић, Слободан: „Бивши Срби католици, муслимани, Румуни, Црногорци“, Издавач „Мирослав“, Београд, 2009.
[3][3] Луковић-Пјановић, др Олга: „Срби… народ најстарији“, друга књига, стр. 218-219, Издавач „Мирослав“, Београд, 2013.