Br. 1857/16 – 2. april 7524 (2016)
Velika Srbija je obaveza vlade Srbije
Predsednik Vlade Republike Srbije, dr Aleksandar Vučić, izjavio je 1. aprila 2016. godine, da će se žestoko suprotstaviti politici „koja gura Srbiju u prošlost i izolaciju od svih balkanskih, ali i evropskih naroda“. Ovo je izgovoreno protiv stava dr Vojislava Šešelјa, kojim je najavio, da će se Srpska radikalna stranka zalagati za uspostavlјanje Velike Srbije.
Vlada Republike Srpske Krajine u progonstvu upućuje – da je u prethodnim stolećima Austrija, uz podršku Riokatoličke crkve u Rimu, lansirala borbu protiv stvaranja „Velike Srbije“ – a ta odluka Austrije je bila maska, ispod koje je srpski narod pretvaran u veštačke nacije: hrvatsku, mađarsku i rumunsku. To više nije nikakva nepoznanica, jer su samostalni istraživači i u Srbiji i u drugim evropskim zemlјama, ustanovili, da su srpske zemlјe u 18. stoleću bile naselјene većinskim srpskim stanovništvom i da su se prostirale od Trsta i Koruške, preko današnje Mađarske do istočnih obala Crnog mora.
Vlada Republike Srbije je obavezna da ovaj kolonijlni korak Austrije i Vatikana (o stvaranju od Srba Hrvata, Mađara i Rumuna) stavi na dnevni red Ujedinjenih nacija, čime bi se uklanjali kolonijalni učinci nad srpskim narodom, a za to postoji i Ustanova za dekolonizaciju Ujedinjenih nacija, koja je pomogla i pomaže bivšim kolonijama u Aziji, Africi i Americi da narodi u njima odbace kolonijalne naslage i da se nacionalno osamostale i sačuvaju svoju kulturnu baštinu. Nema nikakvih moćnih kolonijalnih skrivalica u austrijskom delovanju pri stvaranju od Srba ove tri nacije, jer je i u enciklopedijama zapisano, da su mađarski i rumuski jezik počeli da se korste tek u 19. stoleću, a Hrvatima je darovan srpski jezik, uz to da je, nelogično, proglašen hrvatskim jezikom (Hrvati su stvoreni od Srba i Slovenaca u Zagorju, a Slovencima je austrija zabranila korišćenje slovenačkog jezika, primoravši ih da se zovu Hrvatima).
Što se tiče vremena devedesetih godina u Jugoslaviji, u njima je samo nastavlјeno kolonijalno istreblјenje pravoslavnih Srba, što je činila Hrvatska uz pomoć članica EU i NATO-a. Ona je posle Drugog svetskog rata falsifikovala sve popise stanovništva u Hrvatskoj, čime je prikazivala manji broj srpskog stanovništva. To se moglo videti i na osnovu izbegličkih spisa u Srbiji, jer je iz pojedinih opština u Republici Srpskoj Krajini i Hrvatskoj pobeglo u Srbiju više Srba od statističke brojke sa popisa stanovništva u Hrvatskoj. A uz to, iz tih opština je deo Srba pobegao u Republiku Srpsku, evropske i prekomorske zemlјe. Može se zamisliti, koliki broj Srba je živeo u SR Hrvatskoj. Uz to, oni koji su se upisivali kao Jugosloveni, 90% su bili Srbi, pa kad se i oni dodaju (što niko ne čini) videće se ta brojčanost Srba u bivšoj Hravatskoj. Ove podatke nije hteo da koristi ni Milosevićev režim, niti druge vlade Srbije – do danas. Zato se sada krivotvori, da su Hrvati izgnali iz Republike Srpske Krajine (Zone pod zaštitom UN) i Hrvatske oko 250.000 pravoslavnih Srba, a pronano ih je oko 800.000 (osamstotinahilјada).
Ove nepobitne činjenice obavezuju predsednika Vlade Republike Srbije, da se vrati u prošlost i da zatraži od međunarodne zajednice, da se kolonijalni zločin genocida nad Srbima (sprovođen od ranog Srednjeg veka – do biološkog istreblјenja pravoslavnih Srba u dvadesetom stoleću) osudi i da se pomogne preobraćenim (konvertiskim) Srbima – da se vrate svom korenu i da im svet prizna posedovanje kulturne baštine, koja je, u dvadesetom stoleću, proglašena: hrvatskom, mađarskom i rumunskom.
S poštovanjem,
Milorad Buha, premijer
Prof. Rajko Ležaić, dipl. inž, predsednik Skupštine