Vojislav Bilbija
(Bosansko Grahovo, 1942)
Vojislav Bilbija je protojerej-stavrofor, starešina Roterdamske parohije Zapadno-evropske eparhije Srpske pravoslavne crkve, arhijerejski namesnik za Holandiju, ikonopisac, pojac, stomatolog u penziji, nekadašnji zapaženi karatista.
Tokom studija u Beogradu počeo je da se bavi karateom, ubrzo je postao prvi jugoslovenski prvak u toj disciplini. Prilikom jedne borbe (mart 1969.), kao univerzitetski šampion, svom snagom je udario svog „protivnika“ i razbio mu nos nakon čega je kažnjen doživotnom suspenzijom bavljenja sportom što je u mnogom odredilo njegov dalji životni put.
Godine 1969. diplomirao je stomatologiju. Nakon završenih studija kao lekar stomatolog radio je u Kistanjama u isto vreme u obližnjem manastiru, manastiru Krka slikao je ikone. Samouk je počeo slikarstvo 1963 godine, a potom je usavršio slikanje ikona i tehnologiju obrade plemenitih metala od 1966 godine. Od 1967 do 1969 godine uradio je oko trideset ikona, neke sa srebrnom rizom, koje se danas nalaze u kolekcijama u celom svetu.Od 1969. do 1971. godine oslikao je ikone pravoslavnih crkava u Kninu i Metkoviću.
1970 – 1972 godine, uradio je oko dvadeset ikona sa srebrnom rizom, koje su većim delom u SAD.
1970 godine, prvi put odlazi na Svetu Goru kao član ekskurzije bogoslovije manastira Krka.
Od 1972. do 1973. godine radio je sarkofag za mošti svetog Simeona Mirotočivog (pre monašenja srpski vladar, veliki župan Stefan Nemanja). Ovaj sarkofag se danas (XXI vek) nalazi u manastiru Hilandar na Svetoj gori. Poslednjih godina prošlog (XX) veka Vojislav Bilbija, tada đakon, od najplemenitijeg srebra i dragog kamenja dobijenog i prenetog iz drevne hilandarske riznice izradio je i skupoceni sarkofag (kivot) za prepodobnu mati Anastasiju, majku Svetog Save (pre monašenja Ana Nemanjić). U ovom ćivotu se sada nalaze njene mošti, nekim praznicima dostupne i za celivanje.
Kivot prepodobne Anastasije nalazi se na severnoj strani naosa do ikonostasa u 
Bogorodičinoj crkvi manastira Studenica (do izrade ovog kivota, mošti supruge i majke državnih i duhovnih rodonačalnika Srba vekovima su počivale u zemlji, zakopane u priprati Bogorodičine crkve ovog manastira). Kivot ima težinu od 170kg.
Od 1972. živi u Holandiji, gde nakon osnivanja Haškog tribunala kao sveštenoslužitelj i duhovnik sedmično obilazi srpske zatvorenike u zatvoru Sheveningen.
Za umetničku vrednost, stvaralaštvo i izuzetan rad Sveti sinod Srpske pravoslavne crkve dodelio mu je 1991. Orden svetog Save prvog reda.
Poslednju deceniju, zahvaljujući humanitarnoj pomoći naših doseljenika, ali i Holanđana, uputio je nebrojeno šlepera hrane, obuće i odeće ugroženim Srbima na Kosovu i Metohiji. Humanitarni fond „Srbsko dete“ postao je značajan sabirni centar za pomoć koju naši ljudi šalju matici, a u raspodeli pomoći na terenu pomaže humanitarni ogranak Misija Sv. Anastasije u Beogradu.
Izvor:pravoslavlje.nl