Banjalučka regija - Mrkonjić Grad
- Detalji
- Datum kreiranja: 09 Februar 2015
Indeks članaka
Strana 17 od 37
Brojne gradine u opštini Mrkonjić Grad svjedoče o boravku i životu Ilira na ovom području. Te gradine su nastale krajem bronzanog doba, a korištene su do početka nove ere. Lokaliteti u kojima se nalaze gradine su: Majdan, Pecka, Trnovo, Magaljdol, Podbrdo, TriSvjedoci antičke kulture na ovim prostorima su mnogobrojni spomenici iz tog vremena, očuvani do današnjih dana. U Starom Selu se nalazi ornamentirani kameni ulomak rimskog žrtvenika, u Peckoj rimska utvrda, u Trijebovu bronzana Meduzina glava i u Majdanu kasnoantička bazilika. Za razdoblje srednjeg vijeka se vezuje nastanak nadgrobih spomenika-stećaka (mramorja), koja imaju simbolično značenje za vječnost životnog ritma.
Na ovim prostorima sačuvano ih je 500-600. Najpoznatiji tj. najljepše obrađeni, arhitektonski i likovno su stećci u Baljvinama, Šehovcima, Gustovari i Liskovici. Iz tog perioda datiraju i dvije tvrđave-osmatračnice: Prizrenac (Prizren) na desnoj strani kanjona Sane-prvi put se spominje 1530.god. i Bočac nad kanjonom Vrbasa-prvi put se spominje 1446. god.
Prvi značajniji tragovi o postojanju naselja na mjestu današnjeg grada, dosežu do vremena rimske imperije. Jedna od najvažnijih rimskih magistrala (Salona-Servitium), koja je preko zapadne Bosne povezivala Jadransko more sa Savom i Panonijom, prolazila je ovim krajem (Mliništa - Pecka - Štrbina - Podrašnica - Rogolji - Busija - Jovana voda -Trijebovo - Hanovi - Bočac). Postojalo je još nekoliko puteva prema Šipovu, Kotoru i Jezeru. Raskrsnica tih puteva je bilo naselje "LEUSABA", smješteno u podnožju Grabeža, iz kojeg će se kasnije razviti današnji Mrkonjić Grad.
Integracijom stanovništva iz Majdana i Oćuna sa drevnim naseljem Varcarevom nastaje Novi grad (na turskom Jendže kasaba). Od tog perioda, naselje počinje da se širi i uvećava sve do današnjih dana. Veliki preporod grad doživljava 1593. godine kada Krzlaraga-rodom Đukanović, podiže svoju zadužbinu (vakuf) na Kolobari (mjesto na kojem se danas nalazi spomenik Kralju Petru I Karađorđeviću), džamiju, 24 dućana, vodovod, pekaru, biblioteku, te osniva fond za unapređenje zanatstva i trgovine. Uspostavljanjem vakufske zadužbine grad dobija ime Varcarev vakuf, a zatim Varcar vakuf. Ovaj naziv ostaje sve do 1924. godine kada grad dobija današnji naziv Mrkonjić Grad. U znak zahvalnosti za učestvovanje u prvom bosansko-hercegovačkom ustanku protiv turaka 1875. godine, Kralju Petru I Karađorđeviću-Mrkonjiću, pored toga što grad nosi njegovo ime, stanovništvo podiže spomenik, koji će biti rušen i podizan u nekoliko navrata.
Značajniji datum u istoriji grada je 25. novembar 1943. godine. Tog dana je održano I zasjedanje ZAVNOBiH-a, na kojem je odlučeno da Bosna i Hercegovina postane šesta federalna jedinica tadašnje Jugoslavije.
Poslijeratni period obilježava razvoj opštine u svim segmentima privrednog i društvenog života. Grad i sela se elektrificiraju, grade se putevi, vodovodi, škole, ambulante, biblioteka, muzej, pozorište, moderan hotel. Osnivaju se i prve radne organizacije iz kojih će kasnije nastati velike fabrike; Tvornica vijaka (400 radnika), Manjača (380 radnika), Lisina (260 radnika) i Mladost (1100 radnika).
Prva srednja škola je osnovana 1961. godine pod nazivom Gimnazija.
U novijoj istoriji grad trpi veliko razaranje tokom posljednjeg rata (1992-1995.g.). Povratkom stanovništva na ovo područje počinje njegovo obnavljanje koje traje još uvijek.
Na ovim prostorima sačuvano ih je 500-600. Najpoznatiji tj. najljepše obrađeni, arhitektonski i likovno su stećci u Baljvinama, Šehovcima, Gustovari i Liskovici. Iz tog perioda datiraju i dvije tvrđave-osmatračnice: Prizrenac (Prizren) na desnoj strani kanjona Sane-prvi put se spominje 1530.god. i Bočac nad kanjonom Vrbasa-prvi put se spominje 1446. god.
Prvi značajniji tragovi o postojanju naselja na mjestu današnjeg grada, dosežu do vremena rimske imperije. Jedna od najvažnijih rimskih magistrala (Salona-Servitium), koja je preko zapadne Bosne povezivala Jadransko more sa Savom i Panonijom, prolazila je ovim krajem (Mliništa - Pecka - Štrbina - Podrašnica - Rogolji - Busija - Jovana voda -Trijebovo - Hanovi - Bočac). Postojalo je još nekoliko puteva prema Šipovu, Kotoru i Jezeru. Raskrsnica tih puteva je bilo naselje "LEUSABA", smješteno u podnožju Grabeža, iz kojeg će se kasnije razviti današnji Mrkonjić Grad.
Integracijom stanovništva iz Majdana i Oćuna sa drevnim naseljem Varcarevom nastaje Novi grad (na turskom Jendže kasaba). Od tog perioda, naselje počinje da se širi i uvećava sve do današnjih dana. Veliki preporod grad doživljava 1593. godine kada Krzlaraga-rodom Đukanović, podiže svoju zadužbinu (vakuf) na Kolobari (mjesto na kojem se danas nalazi spomenik Kralju Petru I Karađorđeviću), džamiju, 24 dućana, vodovod, pekaru, biblioteku, te osniva fond za unapređenje zanatstva i trgovine. Uspostavljanjem vakufske zadužbine grad dobija ime Varcarev vakuf, a zatim Varcar vakuf. Ovaj naziv ostaje sve do 1924. godine kada grad dobija današnji naziv Mrkonjić Grad. U znak zahvalnosti za učestvovanje u prvom bosansko-hercegovačkom ustanku protiv turaka 1875. godine, Kralju Petru I Karađorđeviću-Mrkonjiću, pored toga što grad nosi njegovo ime, stanovništvo podiže spomenik, koji će biti rušen i podizan u nekoliko navrata.
Značajniji datum u istoriji grada je 25. novembar 1943. godine. Tog dana je održano I zasjedanje ZAVNOBiH-a, na kojem je odlučeno da Bosna i Hercegovina postane šesta federalna jedinica tadašnje Jugoslavije.
Poslijeratni period obilježava razvoj opštine u svim segmentima privrednog i društvenog života. Grad i sela se elektrificiraju, grade se putevi, vodovodi, škole, ambulante, biblioteka, muzej, pozorište, moderan hotel. Osnivaju se i prve radne organizacije iz kojih će kasnije nastati velike fabrike; Tvornica vijaka (400 radnika), Manjača (380 radnika), Lisina (260 radnika) i Mladost (1100 radnika).
Prva srednja škola je osnovana 1961. godine pod nazivom Gimnazija.
U novijoj istoriji grad trpi veliko razaranje tokom posljednjeg rata (1992-1995.g.). Povratkom stanovništva na ovo područje počinje njegovo obnavljanje koje traje još uvijek.
nastavak
nastavak
nastavak
nastavak
nastavak
"Golub" 1905.
 |
 |
 |
| nekad | sad |